بریده‌های کتاب نسترن

«پسرک عزیزم! اول همسایه، بعد خانه ی خود.»

« اگر یک سختی برای کسی پیش آید، خود آن شخص از همه به تحمل آن سختی اولیٰ است. معنا ندارد که حادثه‌ای برای یک نفر پیش بیاید و دیگری متحمل رنج بشود.»

اساساً کار و فعالیت در زمین از سنن پیغمبران و اوصیای پیغمبران و بندگان شایسته ی خداوند است.

نکته ی خنده‌داری که در مورد پدر و مادرها وجود دارد این است که حتی اگر فرزندشان چندش آورترین موجود عالم باشد، باز گمان می‌کنند تحفه‌ای ی‌همتاست. بعضی از آن ها، از این هم فراتر می‌روند و عشق به فرزند، چنان کورشان می‌کند که خیال می‌کنند رگه‌هایی از نبوغ در فرزندشان هست!

"در مورد دیگران همان قضاوتی را نکن که نمی خواهی دیگران درباره ات بکنند."

"گذر زمان، مهربان تر از چیزی است که فکر می کنیم. اشتباه بزرگی است که کینه ی کسی را سال ها به دل بگیریم و آن را مثل گنجینه ای در آغوش بفشاریم."

مرگ و زندگی آدم زیر نفوذ همین زبان است.

خوشبختی در انتظار همه ی شماست، ولی یادتان باشد که مشکلات، نگرانی ها غصه ها نیز جزئی از زندگی اند. آنها به هر فضایی وارد می شوند، چه قصر باشد و چه خانه ی کوچک رویاها. هیچ کس نمی تواند جلویشان را بگیرد. ولی اگربا عشق و دلگرمی با آنها رو به رو شوید، هرگز بر شما غلبه نمی کند.

هرگز اجازه نده زیاد بزرگ و عاقل شوی... آن قدر بزرگ که دیگر عقلت اجازه ندهد قدم به سرزمین افسانه ای بگذاری.

او گفت که طنز، خوش طعم ترین چاشنی در جشن زندگی است. به اشتباه هایتان بخندید، اما از آنها درس بگیرید، مشکلاتتان را دست بیندازید، ولی خود را برای مقابله با آنها تقویت کنید،موانع را مسخره کنید، اما بر آنها چیره شوید.

بی نقص بودن ارزنده ترین کاریه که هر کس توی زندگیش باید یاد بگیره که انجام بده؛ولی به همون اندازه هم بایدفهمید چه موقع لازمه که ازش دست برداشت.