بریده‌های کتاب مُتَوَسِم

چوب را به دست ولیّ خدا بسپار و معجزه ببین! اگر عصای چوبی در دست موسای کلیم باشد، معجزه می‌کند؛ خودت را به دست حضرت حسین بسپار!

برای تسهیل جریان‌ ظهور، یگانه راه، معرفی عاشورا است. هرکس برای معرفی امام حسین به عالم هرکار می‌تواند باید انجام دهد.

تنها علاج امروز دنیا امام حسین(ع)‌ است.

ما پرچم خونین حق طلبی مولای‌مان علی را به دوش می‌کشیم، بی آنکه او را دیده باشیم.

به فرزندان خود، اگر به راستی خواهان خوشبختی عمیق آنها‌هستید، و اگر می‌خواهید در قلب‌های‌ شان همیشه مهری باشد، عطوفتی، صفایی، شوقی،و سلامت آرامش‌بخشی، حب‌الوطن را بیاموزید....

ما اینجا زاده شدیم و اینجا روییدیم، و اینجا یا خاک و آب آشنا شدیم، و اینجا دل به عشق سپردیم. پس، بر ماست که از این آب و این خاک، با تمامی توان خویش حفاظت کنیم. و بر ماست که تن خاکی‌مان، همین جا، زیر و زبر همین خاک ها، کنار همین دریا، خاک شود و خاکسترش بر باد رود...؟؟

ولایت علی نه علی را دوست داشتن، که فقط علی را دوست داشتن است.

سرمایه آدمی دل است، محکم نگهش دار.

به خدا سوگند، آن نیرو و توانی که با آن در قلعه خیبر را از جا کندم و به اندازه چهل زراع به پشت سر خود انداختم،نیروی بدنی در اثر خوردن غذا نبود. آن نیرو از قدرت ملکوتی و تأییدات الهی بود و از جانی نشئت‌ می‌گرفت که با نور خدا روشن شده بود و البته هر آنچه از تأییدات ملکوتی و جان نورانی دادم، از رسول خداست و من پرتویی از تور او به شمار می‌آیم. به خدا سوگند، اگر همه عرب برای نبرد با من متحد شوند، من هرگز از مقابل آنها نمی‌گریزم؛ بلکه با تمام وجود با آنها می‌جنگم و امانشان نخواهم داد. آری، هرکس که از مرگ نهراسید دلش در توفان حوادث آرام و پابرجاست.

یک‌بار از رسول خدا (ص) خواهش کردم که برای من دعا و از خداوند طلب مغفرت کنند فرمودند: برایت دعا می‌کنم. سپس برخاستند و به نماز ایستادند. هنگامی که دست خودرا برای دعا به درگاه الهی بلند کردند، شنیدم که چنین دعا کردند: بار پروردگارا، به حق بنده‌ات علی، مغفرت خود را شامل علی کن! عرض کردم: ای رسول خدا، چرا اینگونه دعا کردید؟! فرمودند: آیا نزد خدا کسی گرامی تر از تو وجود دارد که برای اجابت دعا، اورا شفیع قرار دهم؟!

وقتی چنین زیبایی‌هایی در این دنیا هست چه کسی ممکن است کارش به ناامیدی بکشد؟

روح،راکب بدن و سوار بر آن است. اگر در این دنیا می‌خواهی روح را به مقصد برسانی باید بدن را تیمار کنی تا زمین گیر نشود و تورا از راه باز ندارد.

ابویحیی گفت:« « فلسطین، کربلای روزگار ماست.»

مسلمان نیست کسی که اسم فلسطین را بشنود و دلش نلرزد.

دخترم! عشق به امام حسین تاریخ انقضاء ندارد.»

جهان امروز محتاج علی است.

نمک پاشــان بر زخم فلســطین کم نیســتند. درد خودم کم نیســت. فلسطینی یعنی همزاد غم و غربت. پناهنده. همیشه در تعلیق. همیشــه دیگری بودن. همیشــه غریبه. دلتنگ وطن. دلتنگ خانه. بی مکان. حتی نمی داند کجا دفن خواهد شد.

غریبه می شد وقتــی بــه عدالت خدا شــک می کرد و می گفت این عدل اســت که فلســطینی این همه سال ظلم ببیند و آب از آب تکان نخورد؟

می‌بخشید استاد بزرگوار! بنده امری را که الهی نباشد، هنوز نشناخته ام و نیافته ام. به هرکجا که می‌روم، خدا آنجاست، و دیانت آنجا، و ضرورت باور حق آنجا ....

اگــر در خانــه می مانــد احســاس ماندگــی و مُردگی می کــرد. بایــد می رفت. مثل همیشه گفت:« در مسجدالاقصی نفس کشیدن هم مبارزه است. می خواهم بروم نفس بکشم.»