بریده‌ کتاب‌های مُتَوَسِم

روح،راکب بدن و سوار بر آن است. اگر در این دنیا می‌خواهی روح را به مقصد برسانی باید بدن را تیمار کنی تا زمین گیر نشود و تورا از راه باز ندارد.

ابویحیی گفت:« « فلسطین، کربلای روزگار ماست.»

مسلمان نیست کسی که اسم فلسطین را بشنود و دلش نلرزد.

دخترم! عشق به امام حسین تاریخ انقضاء ندارد.»

جهان امروز محتاج علی است.

نمک پاشــان بر زخم فلســطین کم نیســتند. درد خودم کم نیســت. فلسطینی یعنی همزاد غم و غربت. پناهنده. همیشه در تعلیق. همیشــه دیگری بودن. همیشــه غریبه. دلتنگ وطن. دلتنگ خانه. بی مکان. حتی نمی داند کجا دفن خواهد شد.

غریبه می شد وقتــی بــه عدالت خدا شــک می کرد و می گفت این عدل اســت که فلســطینی این همه سال ظلم ببیند و آب از آب تکان نخورد؟

می‌بخشید استاد بزرگوار! بنده امری را که الهی نباشد، هنوز نشناخته ام و نیافته ام. به هرکجا که می‌روم، خدا آنجاست، و دیانت آنجا، و ضرورت باور حق آنجا ....

اگــر در خانــه می مانــد احســاس ماندگــی و مُردگی می کــرد. بایــد می رفت. مثل همیشه گفت:« در مسجدالاقصی نفس کشیدن هم مبارزه است. می خواهم بروم نفس بکشم.»

رسول گفت : چون خدای با من است، کس را بر من دست نیست.

مشقت را به خاطر خدا تحمل کنید اما تسلیم مشقت نشوید. تحمل‌ اندوه به معنای اندوه پرستی نیست ؛ تحمل درد غیر از قبول درد است. مشقت آزمایشی‌ست از سوی حق،و راهی‌ست میان‌بر به جانب آرامش‌ و شادمانی.

و گناه از همانجا آغاز می‌شود که ما موجودیتی را مستقل از وجود حق بپذیریم ...

دلم می‌خواد غربت علی (ع ) رو فریاد بزنم.

می‌دانی امینه،بعضی درد ها درد های مگو هستند نامشان‌ رویشان است،یعنی چیز هایی که نمی‌شود با دیگران در میان بگذاری.

وقتی دین رو همون‌طوری که اهل بیت (ع) معرفی کردن بشناسیم، آدم دوست داره برای این دین بمیره .

اگر امثال علی بن ابیطالب (علیه السلام) که در طول تاریخ بشر بسیار نادرند نمی‌بودند،امروز ارزش های عنوانی‌ وجود نداشت؛امروز عنوان های جذاب برای بشریت،جذابیت نداشت.

هیچ زیبایی در این دنیا ماندگار نیست ...

ما زن ها یاد گرفته بودیم که شادی های کوچک بهترین دوا و مرهم نامهربانی جنگ اند.

هر جراحتی داستانی دارد و زن ها خوب بلدند از جای زخم ها و ترمیم ها قصه بگویند.

خود را آزرده مکن برادر ، عاقبت همه چیز را فراموش خواهی کرد .