بریده‌های کتاب محمد میرزایی

معتقد بودم محال است دو تا سنگ به هم بخورند و فقط یکی از آنها مقصر باشد. اگر صدایی از آن ها بلند میشود، صدای هردوی آنهاست؛ پس هریک به سهم خود در آن ناله شریک هستند.

نشسته در حیاط و ظرف چینی روی زانویش اناری بر لبش گل کرده سنجاقی به گیسویش قناری های این اطراف را بی بال و پر کرده صدای نازک برخورد چینی با النگویش مضاعف میکند زیبایی اش را گوشوار آنسان که در باغی درختی مهربان را آلبالویش

وقتی فضا و شرایط در جهت خاصی حرکت می‌کند، هرچند جبر فیزیكی وجود ندارد، اما به یک معنا جبر اجتماعی ایجاد می‌شود

دین‌داری نیز به معنای جاری کردن دین در تمام قوای ارادی انسان است که ظاهر آن عمل به احکام و شرایع دینی، باطن آن تولی به ولایت الهیه، و روح آن نیز خشوع دربرابر الوهیت خدای متعال است.

کسی که محوری ترین کار و اساسی ترین تصمیم او صحیح است، حتی اگر افعال فرعی او صحیح نباشد، امکان جبران و غفران را از دست نخواهد داد

اگر کسی در محوری ترین تصمیم خود تسلیم ولی خدا نشود، حتی اگر به نماز و روزه و... بسیار پایبند باشد، این عبادت به حال او سودی نخواهد داشت؛ چراکه این شخص در انتخاب محور اعمال خود به خطا رفته است و اعمال او بر مدار باطل به حرکت درآمده اند.

همه افتقار ها به اسماء حسنای الهی، فقر و اضطرار به معصوم(علیه السلام) است؛ چراکه معصوم مجرای اسماء الهی در عالم است.

انکار ولایت ولی الله و خروج از ولایت او، به معنای انکار ولایت الله است؛ چراکه تصرفات ولی الله در عالم، از جانب خود او نیست بلکه او ظرف مشیت خدای متعال است و همه تصرفات او، نورانی و الهی است.

انسان‌ها هرگز در دنیا بدون سرپرست رها نمی‌شوند، اما این قوه را نیز دارند که سرپرست خود را انتخاب کنند

طبق سنت الهی هر کس خدای متعال را در متن نعمت‌ها نبیند و شکرگذار او نباشد و از این طریق در درجات قرب و کمال سیر نکند، خدای متعال او را به بلاهایی مبتلا می‌کند تا از طریق انکسار در بلاها، متوجه خدا شود و مدارج کمال را طی کند. این حکمت اصلی ابتلائاتی است که انسان در طول زندگی به آن‌ها مبتلا و دچار می‌شود. #بینش_تمدنی صفحه ۳۷