بریده‌ای از کتاب سرمه ای اثر حامد عسکری

نشسته در حیاط و ظرف چینی روی زانویش اناری بر لبش گل کرده سنجاقی به گیسویش قناری های این اطراف را بی بال و پر کرده صدای نازک برخورد چینی با النگویش مضاعف میکند زیبایی اش را گوشوار آنسان که در باغی درختی مهربان را آلبالویش