می‌بینم که جبر عقیده و حق پرستی مرا در برابر قویترین جبهه‌های خطرناک قرار داده و با همه درافتاده‌ام و در عین حال هیچ سلاحی در دست و هیچ سرمایه‌ای و پایگاهی و صنفی و قدرتی در اختیار ندارم و با این همه نابرابری، موفقیت مطلق با من بوده است!!

جوانی ما در شش سالی گذشت که محیط ما پر از خطر و خفقان و رنج و تیرگی بود و من همه نشاط و نیروی خویش را در راه تلاش علیه محیط قربانی کردم

آمریکا! آمریکا!این بلاهت عظیم و توحّش متمدّن و بدویّت مدرن و خشونت با اتیکت و غارت قانونمند و خوشبختی زشت و آزادیِ لَش و دموکراسی احمق و اندیویدوالیسم قالب ریزی شده و استانداردیزه و بالاخره همان جاهلیّت عرب، با شریف های قرشی و سیاه های حبشی و کعبه‌ی مقدسی که اینک مجسمه آزادی نام دارد و بازار عکاظی که وال‌استریت و بنی امیه و بنی عبد مناف و بنی هاشم که خانواده‌ی مورگان و خانواده‌ی فورد و خانواده‌ی راکفلر و کندی، و همان خاطره‌ی موهوم و فخر مجهول به ابراهیم و اسماعیل که اینجا جرج واشنگتن و ابراهیم لینکلن و در اینجا و آنجا و هرجا، طوایف یهود بنی قریظه و بنی نضیر و بنی قینقاع که پول و جواهر و بازار و مِی‌فروشی‌ها را تیول خود دارند، منتهی در ابعادی میلیونها برابر اگراندیسمان شده و هر شتر جماز دوکوهانه، یک جمبوجت B52 هشت موتوره بمب افکن گشته و دارالندوه شیوخ، سازمان سیا شده و هر ابولهبی یک دالس و کسینجر و هر حمالة الحطب و هند جگرخواره ای یک پتیاره‌ی دیوی چون خانم روزولت و هر وحشی حمزه کشی یک چومبه یا ژنرال لونول و وانتیو...

حمل مصدر بر اسم ذات را که یک اصل ادبی است و صنعتی در بیان، من همانند یک اصل روانشناسی و صفتی در خویش حس می کنم. پیش از این شاید بیش و کم درست بود که به صفاتی چون نویسنده، سخنران، مترجم، روشنفکر، مذهبی، معلم، متعصب، آزادی خواه، متعهد، با سواد، بی سواد، محقق، مقلد، مرتجع، و... توصیفم کنند اما اکنون فقط یک حالتم و آن "بی تابی" است. بی تابی ای که عناصری از شتابزدگی و وحشت را در خود دارد.