بریده‌ای از کتاب مرثیه‌ای بر یک رهایی اثر آزاده جهان احمدی
1403/11/14
صفحۀ 36
معتقد بودم محال است دو تا سنگ به هم بخورند و فقط یکی از آنها مقصر باشد. اگر صدایی از آن ها بلند میشود، صدای هردوی آنهاست؛ پس هریک به سهم خود در آن ناله شریک هستند.
معتقد بودم محال است دو تا سنگ به هم بخورند و فقط یکی از آنها مقصر باشد. اگر صدایی از آن ها بلند میشود، صدای هردوی آنهاست؛ پس هریک به سهم خود در آن ناله شریک هستند.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.