بریده‌های کتاب Mis Malfoy

پاندای بزرگ پرسید:«کدومش مهم تره، سفر یا مقصد؟» اژدهای کوچک گفت:«همسفر.»

حالا کم کم می فهمیدم که به همان اندازه هم باید از لبخند بعضی ها و حرف هایی ترسید که از تیغ عمیق تر می بریدند.

« هرکاری که داری میکنی، فقط مواظب خودت باش که صحیح و سالم بمونی. طاقت ندارم تو رو هم از دست بدم.» -دراکو مالفوی

"دراکو مالفوی بودن،تنهایی وصف ناپذیری رو ایجاد میکنه"

"برام هیچ اهمیتی نداره که چیکار ها کردی و کی هارو نجات دادی، تو یه نفرین دائمی روی خانواده من هستی، هری پاتر. " -دراکو مالفوی

"پسر من داره زجر میکشه و آستوریا هم چند وقته حال و روزخوشی نداره، پس باید هر طور شده از همه لحاظ حمایت بشه" -دراکو مالفوی

-خیلی لطیف بیانش کردی، پدر مادر تو مرگ خوارن! -بابام بود... ولی مامانم نبود.

مرگ یک معماست و خاکسپاری یک راز است.

-نباید از حقیقت بترسی، آزادت میکنه.

-نمی خوای بدونی چه اتفاقی برات افتاده؟ -نه -چرا نه؟ -چون... می ترسم.

«خشمت رو مهار کن، حتی اگه از خشم در حال سوختن بودی.»

«پس از پایان ها بترس. گریه کن، عصبانی شو و اون ها رو نفرین کن.»

«زندگی یعنی خداحافظی های زیادی که به هم پیوند خوردن.»

«لحظه ای که نا امیدی به امید دل بست»

« قاتل، مقتول، ملکه، دیوانه»

«چرا کلاغ شبیه میز تحریره؟»

« خداکنه توی این دنیای تاریک، همیشه خوشی نصیبتون بشه. »

من با ذهنم میجنگم. نه با سلاح.....

روز 166 «اگه نمیخوای پیشم بمونی پس، لطفا بهم نزدیکتر نشو....»