بریده‌های کتاب مصطفا جواهری

این خیال همهٔ مردمان فانی است. بقا را در جایی می‌جویند که وجود ندارد.

فقدان کمکت می‌کند به خاطر بیاوری، و فقدان کتابخانه کمکت می‌کند به خاطر بیاوری حقیقتا کیستی.

نویسنده نثرش را به این دلیل تزئین می‌کند که حرفی برای گفتن ندارد و برای جبران بی‌محتوایی متن به تزئین آن، و در نتیجه کندکردن سفر خواننده در آن، دست می‌زند.

و من فکر کردم فقط من نیستم که خیالات می‌کنم. خیالات، اسبی است که همه صاحبش هستند.

راز زندگی هیچ نیست جز یافتن کلمهٔ مناسب در لحظهٔ خطیر.

دریا پهناور ‌و عظیم است. مانند خداست، که هم نزدیک است و هم دور، که به ما یادآوری می‌کند چقدر کوچک و حقیریم و اگر بخواهد می‌تواند نابودمان کند. #دیار_اجدادی صفحهٔ ۴۲۵ رمانی که این روزها مشغولش هستم و به من یادآوری کرد که می‌شود با داستان، مسحور شد. احتمالا بهترین کتابی است که امسال خوانده‌ام.