بریده‌های کتاب خوارزمی

ماجرای شهادت حسین و همراهان او نه‌تنها در دل شیعیان که در نظر مسلمانان عدالت‌طلب، مقابلۀ تشنگان حقیقت است با فاسقان دنیادار. آنگاه که حسنک وزیر را به کشتن می‌برند به یاد شهید کربلاست که میگوید:«جهان خوردم و کارها راندم و عاقبت کار آدمی مرگ است، اگر امروز اجل رسیده است کس باز نتواند داشت که بردار کشند یا جز دار که بزرگتر از حسین علی نیم.» حسنک را تهمت زده بودند که قرمطی است اما از انکار او و سخن ابوالفضل بیهقی چنین برمی‌آید که این فقط دستاویز قتل بود. پس در نظر گوینده و نویسنده‌ای اهل‌سنت هم مرگ امام سوم ظالمانه‌ترین و ناحقترین مرگ است که بدان مثل میزنند. تا شیعیان شیفتۀ آن بزرگوار، خود چه گویند.

اگر من یک تن باشم و تنها و دشمن باهم باشد و هزارتا به میدان پشت نمی‌کنم...

هنگامی که شمشیرها زنگ زده است و بیل‌ها درخشان، هنگامی که زندان‌ها خالی است و انبارها پر، هنگامی که پله‌های معابد با گام‌های زائران فرسوده است و صحن دادگاه‌ها از علف پوشیده، هنگامی که طبیبان پیاده‌اند و نانوایان سواره، یعنی امپراتوری خوب اداره می‌شود

آدمی که مال داشته باشد از هیچ چیز نمی‌ترسد. احتیاط کردن از ترس است.

آرمانهای آدمی همیشه از او دور است و چون یک گام برداریم آنها به‌شتاب گامها برداشته‌اند.

یک چیز برای من مسلمه - یک گوشه‌ای از دنیا دو وجب خاک در انتظار منه. دنیا می‌تونه مسیر خودشو مثل همیشه ادامه بده، میتونه همه چیز رو از من بگیره - عزیزامو، اموالمو، همه چیزمو بگیره؛ ولی اون دو وجب خاکو نمی تونه بگیره.