فریدریش ویلهلم نیچه در کتاب فراسوی نیک و بد: درآمدی بر فلسفه‌ی آینده، با ارائه‌ی دیدگاه‌های پیشگامانه درباره‌ی حقیقت، خدا و به طور کلی اخلاق، چارچوب‌ها و سنت‌های فکری جامعه‌ی غربی را مورد انتقاد شدید قرار می‌دهد.

کتاب فراسوی نیک و بد: درآمدی بر فلسفه‌ی آینده اثری فلسفی است که برای اولین بار در سال 1886 انتشار یافت. این کتاب منجر شد تا جایگاه نیچه به عنوان برجسته‌ترین فیلسوف اروپایی در زمان خود به اثبات برسد.

نیچه در این کتاب می‌گوید که جهان مسیحیت، اسیر رفتارها و عملکردهای غلط شده و تحت سلطه‌ی «اخلاقیات برده دارانه» قرار دارد. نیچه با هوشمندی و شوق همیشگی و بی‌مانندش، بعد از ارائه این انتقادات، به سمت طرح فلسفه‌ای می‌رود که زمان حال را در بر می‌گیرد. او نشان‌ می‌دهد که چگونه هر فردی می‌تواند اراده‌ی قدرت خود را بر جهان اطرافش تحمیل کند!

فریدریش نیچه در کتاب فراسوی نیک و بد اعلام می‌کند که پافشاری و تعصب داشتن روی عقاید در اندیشه فلسفی وجود ندارد. او فیلسوفان گذشته از جمله افلاطون را به دلیل نداشتن حس انتقادی و پذیرش کورکورانه به شدت متهم می‌کند.

در نهایت این کتاب داراى مفهوم معنوى و تندرویانه‌ترى از گذشته است. با خواندن این اثر می‌آموزیم که باید در عشق جسور بود و تاب این جسارت را آورد، نباید هراس را بیاموزیم؛ این هراس ریشه در تنهایى و تک‌روى پوینده‌ى واقعى راه شناخت دارد و از آن مى‌توان به‌ ژرفاى تنهایى نیچه در زندگى پى‌برد. او که خود را دینامیت می‌پنداشت، مى‌نویسد: تنها ره مى‌سپارم، اى رهروان من! حتى شما نیز تک و تنها ره خواهید سپرد!