بریده‌های کتاب فاطمه کریمی

بهترین دوست، کسی است که حس کند خدا همیشه او را می‌بیند، حتی در تاریک‌ترین و سیاه‌ترین شب...

... اما آدم اهل عملی مانند او خوب می‌داند که برای هر روز یک قدم رو به جلو کافی‌ست. سفرهای چند ده هزار کیلومتری با برداشتن گام اول شروع می‌شود و کافی‌ست هر روز کار همان روز را انجام دهد. نتیجه بعداً حاصل می‌شود...

کسانی که می‌گویند ملت ما خسته شده، مشتی صاحب منفعتان سیاسی یا اقتصادی هستند و تعدادشان کم است، ملت صبور ما آماده است تا هر چه دارد را در راه عزت، کرامت و مقدساتش فدا کند.

یک راننده عضو امل، در لبنان به من می‌گفت که شما مگر انقلابتان مادر ندارد؟ چرا مثل دو دایه بر سر این نوزاد مجادله می‌کنید؟ هر دو راضی هستید به نصف شدن این نوزاد! به ایرانی ها بگو، جدل شما در ایران، یعنی ذبح ما در لبنان. (در راستای انتخابات سال ۸۸)

به هر حال همه ما یک موش و یک شیر در وجودمان داریم.

خدایا! ممنونم که به ما فکر دادی تا به جای دعوا، راه خوبی پیدا کنیم.

قلب مومن جزیره خضراست؛ هر جا باشد، حضرت در آن‌جا پا می‌گذارد.

پدر می‌گوید: وقتی به هوای دیدن جغد می‌روی، نه به حرف زدن نیاز داری، نه به گرما، و نه به هیچ چیز دیگر؛ به جز... امید

دوست من، بادی که دری را می‌بندد، اغلب در دیگری را می‌گشاید.

-با این همه، با وجود کشمکش‌های داخلی، در مملکت ما، همیشه وقایعی وجود داشته که همه‌ی مردم برای مقابله با آن متحد شده‌اند و کمیته‌های قدیمی خود را فراموش کرده‌اند. به دور یک نفر جمع شده‌اند تا بتوانند با دشمن مشترک مبارزه کنند. این، دلیل قدرت و عظمت ملت ماست که می‌تواند به موقع متحد شود تا از هدفی درست و اصیل دفاع کند. او در راه صلح مبارزه خواهد کرد تا بچه‌های دیگر ، بعدها، نفرت و وحشتی را که او شناخته بود، نشناسند؛

«فیل گفت: من سنگینم ولی تو سبکی. ما با هم نمی‌تونیم الاکلنگ بازی کنیم. آن‌ها رفتند طناب بازی کردند.»

اما من حسرت مردم توی دره و زندگی آسوده‌ی آن‌ها را نمی‌خورم، زیرا درست نیست که بگویم ما اینجا هیچ وسیله‌ی راحتی و آسایش نداریم. ما مالک امید و آزادی هستیم. ما اکنون میان مردمی زندگی می‌کنیم که افکارشان از آن خودشان است و تن به تسلط سه‌پایه‌ها نمی‌دهند.