بریده‌های کتاب فلور

ای ستاره‌ها چه شد که در نگاهِ من دیگر آن نشاط و نغمه و ترانه مرد؟ ای ستاره‌ها چه شد که بر لبانِ او آخر آن نوای گرم عاشقانه مرد؟ ای ستاره‌ها، چه شد که او مرا نخواست؟ ای ستاره‌ها، ستاره‌ها، ستاره‌ها.. پس دیار عاشقانِ جاودان کجاست؟

خدای‌ من، یک دقیقه‌ی تمام شادکامی! آیا این نعمت برای سراسر زندگی یک انسان کافی نیست؟

می‌پرد،فریاد می‌کشد، آزادانه زندگی می‌کند‌. همه‌چیز این جهان را زیر سوال می‌برد، اما من‌ را نه‌. "دست‌ها هم می‌تونن همدیگه رو ببوسن؟"

به نظر سم، سیدی یکی از زیباترین خنده‌های دنیا را داشت. از آن خنده‌ها که آدم حس نمی‌کرد دارند به او می‌خندند، از آن خنده‌ها که دعوت‌نامه بود!

و آن لحظه می‌داند که به دنبال او، هرجایی خواهد رفت‌.

فقط بقایای آن‌چه زمانی زندگی بود، وجود داشت. تنش به خانه‌‌ی مخروبه‌ای می‌مانست که همه‌ی در و پیکرش را برده‌اند و حالا چشم به راه فرو ریختن نهایی است.

اکثر مردم دنیا سعی نمی‌کنند که آزاد باشند، تنها توهم آن را دارند‌. بهتر است این را به خاطر بسپاری، مردم ترجیح می‌دهند که آزاد نباشند.

دیگر ورشکسته شده‌ام، حتی او را هم دیگر ندارم. او را برای چه می‌خواهی؟ قبل از این‌که کافر بشوم، خدا را برای چه می‌خواستم؟ برای پرستش.

آیا آدم زنده‌ای در این کشور هست؟

ما به این تماس نیاز داریم، درست همان‌طور که به هوا برای نفس کشیدن نیاز داریم. هیچ‌وقت اهمیت لمس کردن را نفهمیدم. لمس کردن او . تا زمانی که دیگر نتوانستم داشته باشمش

دزیره‌ی جوان در باغ مالمزون مرد و ژان باپتیست در جنگ لایپزیگ... حالا این دو غریبه چگونه می‌توانند دوباره در کنار هم زندگی کنند؟