بریده‌ای از کتاب فردا و فردا و فردا اثر گابریل زوین

به نظر سم، سیدی یکی از زیباترین خنده‌های دنیا را داشت. از آن خنده‌ها که آدم حس نمی‌کرد دارند به او می‌خندند، از آن خنده‌ها که دعوت‌نامه بود!