بریده‌های کتاب ~feloria ~

<<اون ها کی هستن که بخوان تصمیم بگیرن چه کسی شایستگی زندگی کردن رو داره؟>>

چیزی در قلبش شکسته و قفسه سینه اش واقعا درد گرفته بود. گمان نمی کرد آن درد روزی التیام پيدا کند

"پدر سقفی روی سرمان گذاشته بود، اما هرگز خانه ای به مان نداده بود"

<<وقتی راحت نیستم، فقط میتونم بی رحم باشم یا بخندم.>>

<<الهه کینه جوی محبوب من، چقدر از اینکه برگشتی خوشحالم.>>

<<عشق احمقانست. تنها کاری که ما میکنیم اینه که قلب همو بشکنیم>>

{اون روز رفت به کتابخونه تا بهت اون گل سینه رو هدیه بده. برای خرید اون یه ماه پول هاش رو جمع کرده بود. چون میدونست تو پول نداری گل واقعی بخری.}

{چرا مرگ باید براشون راحت می شد؟ برای سم راحت نبود}

دختر پولدار، دختر باهوش ، دختر بد، دختر ورزشکار ، دختر مریض و انجمن

هوگا یک صبح ابی نشاط بخشه ، درست وقتی که نور از پنجره ی اتاق میاد تو.

شما نمیتونین خوشحالی رو بخرین، ولی میتونین کیک بخرین

توماس با خودش گفت: " تو جات خیلی بهتره، چاک. اینجا تموم دنیا افتضاح شده."

کسی نمیخواست با او حرف بزند. خودش قطعا اعتراضی نداشت؛ تنهایی خوشحال ترش می کرد.

مطمئن نبود کی به این نقطه رسیده است. ولی چیزی در درونش شکسته بود

ولی او و دیگران فقط بچه بودند.

دروغ می گویم، حالا دیگر می دانم. اما به خاطر فریا، به خاطر او به دروغ هایم ادامه می دهم. و شاید روزی کاری کنم که به حقیقت بپیوندد

قانون اول: دروغ بگو قانون دوم: حرفت را دوتا نکن قانون سوم: گیر نیفت قانون چهارم: هیچوقت به دوستت دروغ نگو قانون پنجم: بدان کِی باید از دروغ گفتن دست بکشی

توماس با خودش گفت :" قسم می خورم، چاک ،قسم می خورم که تورو به خونه برگردونم."

جنگلی در حال متلاشی شدن، دستی با یک چاقو، سه بچه که خودشان را کنار شومینه گرم میکردند. سه دختر کوچک با موهای تیره و چشم های ابی. ما . ما در خانه چه کسی بودیم؟