بریده‌های کتاب fateme

««هیچ وقت فراموششون نمی‌کنی ، حتی اگه چند سال بگذره. ولی یه روز می‌بینی یه دقیقه بدون هیچ دردی سپری شده. بعد یه ساعت.یه روز. در واقع این تنها چیزیه که می‌تونی بخوای...» صدایش آهسته می‌شود:« التیام پیدا می‌کنی. قول میدم»»

من می‌توانستم از نمودارهای پیچیده‌ی معماری سر درآورم؛ اما پای آدم‌ها که به میان می‌آمد کاملا گیج میشدم. خیلی ساده تر بود وانمود کنم اصلا وجود ندارند...

پرسیدم :«تلویزیون داری؟» سر تکان داد. _نه من کتاب دارم...

«اگه بتونی فقط چند لحظه پرنده باشی، سقوط کردن دیگه مهم نیست.»

He found a way to save my life. With no demands. No expectations. Believing full well that I was in love with someone else, and that saving my life meant making me whole again only to give me back to another guy

« پسر خوبیه؟» _پلی استیشن داره...

«مرگ دور و برم رو گرفته، تمام روز ، تمام ساعت روز با منه.»

تنهایی پدیده غریبی است. از وجودت بالا می‌خزد، آرام و ساکت، توی تاریکی کنارت می‌نشیند ، همانطور که داری می‌خوابی موهایت را نوازش می‌کند. خودش را دور استخوان‌هایت می‌پیچد، چنان محکم می‌فشارد که تقریباً نفست بند می‌آید نمی‌توانی صدای ضربانی را بشنوی که توی خونت می‌خروشد از پوستت بالا می‌دود و لب‌هایش موهای نرم پشت گردنت را لمس می‌کند. دروغ ها را توی قلبت باقی می‌گذارد. شب ها کنارت دراز می‌کشد ، روشنایی را زالو‌ وار از هر کنج و گوشه ای می‌مکد. همدمی همیشگی است، وقتی تقلا می‌کنی سرپا شوی دستت را می‌چسبد و می‌کشدت پایین...