بریده‌های کتاب بیتا

این توفان مثل هزاران تیغ تیز گوشت را می برد. آدم ها آنجا دچار خون ریزی می شوند، خون گرم و سرخ. آن خون را روی دستانت می بینی، خون خودت و خون دیگران. و وقتی طوفان تمام شد، یادت نمی آید چگونه از آن گذشتی، چطور جان به در بردی. حتی در حقیقت، مطمئن نیستی که طوفان واقعا تمام شده باشد. اما یک چیز مسلم است. وقتی از توفان بیرون آمدی، دیگر آنی نیستی که قدم به درون توفان گذاشت. معنی این توفان همین است...

اگرچه یک چیز را باید به تو بگویم. اگر می خواهی موفق باشی باید خیلی جان سخت تر شوی.

مامان گلی یه بار بهم گفت: (( اگه کسی کاری کرد که ناراحت شدی، زود یادت بره. چون رفتار آدما همش مال خودشون نیست! یذره مال مامان باباشونه. یذرش واسه جایی که توش بزرگ شدن. یذره ش ربط داره به رفتار آدما باهاشون. یذره ش به خاطرات تلخی که دارن. یذره ش ... همین جوری یذره یذره یه آدم ساخته میشه.))

ما مولکول هایمان هستیم. عمیق ترین ترس هایمان، خوشحالی هایمان و تمایلات مان همه در سیگنال های شیمیایی فرستنده های عصبی ما جای گرفته اند. اما ما سازندگان معنا هستیم، سازنده و نیز ساخته تاریخمان، ویژگی های منحصر به فرد مان، قصه های دیوانه وار مان، و عواقب پیش بینی ناپذیر مان. چگونه باید این حقیقت را فهمید که ما هر دو هستیم؟ مانند کسی که در پی آن است شهر را از سیل قریب الوقوع آگاه کند اما به زبان دیگری سخن می گوید... ما به پیش می آییم و خبر می دهیم شر بر ما دست یافته است. ــ برتولت برشت

کلمه نه در زبان یک زن به معنی جواب منفی نیست. (سر فیلیب سیدنی)

اشتغال به هر کاری بهتر از تنبلی و بیکاری است. (اسمایلز)

وقتی شجاعت لازم برای زندگی در هماهنگی و تعادل پیدا کنی، وقتی سخاوت را در حقیقی ترین حالت آن درک و تمرین کنی، شادمانی به خودی خود پدیدار می شود.