بریده‌های کتاب alef

اگر کسی نفهمد که در کربلا -به تعبیر خداوند_ اباعبدالله، پدر عبودیت و بندگی خدا، کشته شد، عمق مصیبت عاشورا را نمی‌فهمد. و اگر کسی نفهمد چرا حضرت مولا علی، ابوتراب لقب گرفته است، جایگاه ابوت و پدری حضرتش را در عالم خاکی درک نمی کند و تربیت خود را از تولد تا قیامت به دست قَسیمُ النّار و الجَنَه نمی سپارد. و دیر است آن زمان که می فهمد و حسرت بار می گوید: یَا لَیتَنی کُنتُ تُراباً. ای کاش خاک بودم و تن به ابوّت ابوتراب می سپردم. و چه دیر است آن زمان که به راز این کلام پیامبر پی می برد که: من و علی پدران این امتیم. و چه حسرتی می کشد از اینکه از خاک تا افلاک را با علی نپیموده است. تا از آن پس، عوالم دیگر را با ابوّت پیامبر، طی کند.اساساً آن که الفبای عروج را در کلاس ابوّت علی نیاموخته چه درکی از آن عوالم غریب و ناشناخته می تواند داشته باشد؟!

سجاد دارد روز و شب برای این بردگان روضه کربلا می خواند. و بعد مثل پرنده آزادشان می کند تا هر کجا که پر و بالشان یاری ی کند، پرواز کنند و فاصله بگیرند و پیام کربلا را به اقصی نقاط عالم برسانند.

پیش چشمتان امام معصوم و حجت خدا را سر بریدند و همه عزیزان وفادارش را اسیر کردند و در شهر ها گرداندند و ..‌‌.. شما هیچ احساس وظیفه و تکلیف نکردید. ندای هل من ناصر ش تا آسمان رسید و شما از زمین بلند نشدید و از جا نجنبیدید؟ اکنون با شرب خمر یزید غیرتتان جنبیده است؟!

جهان از کنار هیچ تحرک و سکونی بی جزا نمی‌گذرد. ساکنان در مقابل ستم، ساکنان جهنمند در کنار ستمگران. آخرت جای خود،همین دنیا نیز،دار مکافات است.

کربلا صحنه تقابل میان اسلام اصلی و بدلی است. اسلام علوی و اسلام اموی. سپاه مقابل حسین، مشرک و مرتد و ملحد نیستند. مسلمانند. از جنس اسلام اموی

مردم چشمشان را به روی فجایعی که در جای دیگر اتفاق می افتد می بندند، چون می گویند کاری از دستشان بر نمی آید، اما برای اتفاقی که در نزدیکی شان می افتد هم هیچ اقدامی نمی کنند. چون خیلی می ترسند. اکثریت مردم می توانند احساس کنند، اما عمل نمی کنند. آن ها می گویند همدلی می کنند، اما به آسانی هم به فراموشی می سپارند.

علی ابن موسی،بی علویان و خاندانش بماند، تنها می ماند. تازه تنها که بماند،اول علی بودن اوست. خاندان رسول خدا،وقتی تنها می مانند، تازه اول نصرت آن هاست. آن ها را نمی شناسید. به تنهایی سپاه هستند و همیشه سلطان.

آقاسید؛ درست است که شهادت دست ظلم را از جان و مال مردم کوتاه نمی کند؛ اما سلطه ظلم را از روح مردم می‌گیرد. مسلط به روح مردم، خاطره شهدا است و همین است بار امانت مردم به سلطه ظلم تن می‌دهند؛ اما روح نمی‌دهند میراث بشریت همین است. آنچه بیرون از دفتر گندیده تاریخ به نسلهای بعدی میرسد همین است.»

بابام در اومد گفت: غرضم این بود که تمام حرف های دنیا سی و دوتاست. از الف تا ی. از اول بسم الله تا تای تمت. حالا فهمیدی؟ می خواهم بگم از آنچه خدا گفته و توی کتاب‌های آسمانی پیغمبران نوشته، تا حرفهایی که فیلسوف ها گفتند و شعرا توی دیوانهایشان ردیف کردند، تا آنچه شما بچه مکتبی ها می خونید و من تمام عمرم برای مشتری هام نوشتم همه حرف و سخن های عالم از همین سی و دوتا حرف درست شده. به هر زبانی هم که بنویسی: ترکی یا فارسی یا عربی یا فرنگی. گیرم یکی دوتا بالا و پایین بره. اما اصل قضیه فرق نمی کند. هرچی فحش و بدوبیراه هست. هرچی کلام مقدس داریم، حتی اسم اعظم خدا که این قلندرها خیال می کنند گیرش آوردند، همشون را با همین سی و دوتا حرف می نویسند. می خواهم بگم مبادا یک وقت این کوره سوادی که داری جلوی چشمت را بگیرد و حق را زیر پا بگذاری. یادت هم باشد که ابزار کار شیطان هم همین سی و دوتا حرف است. حکم قتل همه بی گناهان و گناهکاران را هم با همین حروف می نویسند. حالا که اینطوره، مبادا قلمت به ناحق بگردد و این حروف در دست تو یا روی کاغذت بشود ابزار کار شیطان. آره پسرجان. وصیت بابام این بود. 😍

اگر آن طور که سال های سال گفته ایم و گفته اید، ما برای پایه گذاری یک حکومتِ سلامتِ رهایی بخشِ استقلال طلبِ آشتی ناپذیرِ طرفدار ستمدیدگان قد علم کرده ایم. تا این گروه از ملی های میانه رو هستند، امکان طرح چنین مسائلی هم وجود ندارد، چراکه، مثل برق، انگ اجنبی پرستی و وابستگی به بیگانه رویمان می زنند سکّه ی یک پولمان می کنند. عصر متوسط ها، عصر مذاکره است و مصالحه و معانقه، دور هم نشستن و گپ زدن و برخاستن و دست دادن و عکس انداختن و لبخند زدن. با وجود این دوره بدی هم نخواهد بود. بگذار میانه روها و محافظه کارها، یک‌بار و برای مدت ها، بختشان را بیازمایند.