بریده‌ای از کتاب بادام اثر وون پیونگ سون

مردم چشمشان را به روی فجایعی که در جای دیگر اتفاق می افتد می بندند، چون می گویند کاری از دستشان بر نمی آید، اما برای اتفاقی که در نزدیکی شان می افتد هم هیچ اقدامی نمی کنند. چون خیلی می ترسند. اکثریت مردم می توانند احساس کنند، اما عمل نمی کنند. آن ها می گویند همدلی می کنند، اما به آسانی هم به فراموشی می سپارند.