بریده‌های کتاب زینب قلیچ خانی

تو هرگز زیباتر از آن شبی نبودی که گفتی خوشحالی.

باید کسانی باشند که بتوانیم در میان‌شان بنشینیم و اشک بریزیم و همچنان دلاور محسوب بشویم.

در قرآن اسم بعضی پیامبران آمده است؛ اسم بعضی غیر پیامبران هم، چه صالح و چه طالح آمده است...این صلحا عاشقِ حضرت باری هستند...اما حضرت حق، بعضی را خودش هم عاشق است...عاشقی خدا توفیر دارد با عاشقی ما... خدا عاشقی است که حتی دوست ندارد، اسم معشوقش را کسی بداند...به او می گوید رجل! همین... مرد! اسم معشوق را که جار نمی زنند... حضرت حق عاشق کسی اگر شد، پنهان‌ش می کند...کاش پیش حضرت حق، اسم نداشتیم، اما مرد بودیم....

عشق شکل های بسیار دل انگیزی دارد مثل گل سرخ در دست دختری زیبا مثل ماه بالای کلبه ای برفی اما من گوش بریده ونسان ونگوگم شکل تلخی از عشق.

به دنبال این باشید که نور و تاریکی هر دو در شما زندگی کند. همان‌طور که هر چیزی وجهی روشن و وجهی تاریک دارد، هر فرد نیز صاحب نیمه ای روشن و نیمه ای تاریک است، چرا که انسان بودن یعنی همین.

هر انسانی شبیه یک شهر است. نباید اجازه دهید که چند ویژگی نامطلوب یک انسان، باعث شود به کلی او را کنار بگذارید. ممکن است برخی ویژگی های او را نپسندید. همیشه چند خیابان به درد نخور در هر شهری وجود دارد؛ اما حتما چیزهای با ارزشی هم یافت می شود.

...ما همیشه فکر می کنیم، مگر نه؟ نه این که زندگی می کنیم تا فکر کنیم، اما برعکسش هم درست نیست، که ما فکر می کنیم تا زندگی کنیم. من برخلاف دکارت معتقدم که ما گاهی فکر می کنیم تا نباشیم.

اشتباهات بخشی از وجود انسانی ما هستند. اشتباهات‌تان را همان طور که هستند بپذیرید: آن ها درس های با ارزش زندگی هستند که فقط از آن طریق می توانید بیاموزید.

آنکه در صلح است با خود، با جهان در جنگ نیست کاش می آموخت انسان با خودش سازش کند