بریده‌های کتاب 𝖲𝖺𝗆𝖺🪞

من فکر نمی‌کنم ما با مرگ روحمون رو از دست بدیم. اما درنهایت هممون سرنوشتی داریم. اگه قراره وقتی اونجا رسیدیم، قضاوتمون کنن من مطمئنم سوال اینه: "چقدر عشق ورزیدی؟" نمی‌پرسن "چقدر پول جمع کردی؟" یا "چقدر به دیگران پول دادی؟" تاثیر گذاری اگه در خدمت دیگران و برای کمک به اون‌ها نباشه، معنایی نداره.

و در آن لحظه بود که متوجه شدم: وقتی حس می‌کردی دنیا تاریک و ترسناک است؛ عشق می‌توانست تو را به رقصیدن وا دارد؛ خنده می‌توانست کمی از دردت بکاهد؛ زیبایی می‌توانست ترست را سوراخ سوراخ کند.

بغل کردن حس خوبی داشت، حتی اگر آن آغوش از آنِ هیولا باشد.

می‌خواهم سرش فریاد بزنم و بگویم: می‌دونی چقدر سخته همیشه سرت رو پایین بندازی؟ که تمام توهین ها رو بشنوی و تهدیدها رو تحمل کنی؟ من تمام این‌ها رو تحمل کرده‌م. فکر کنم این سر سختی من رو نشون می‌ده و اگه می‌دیدی من در برابر تمام اتفاق‌‌ها فقط خندیده‌ام، می‌فهمیدی که ارزشش رو دارم.

به هرحال، تنها راه اینکه بفهمی سلامت عقلی داری این است که یک فرد کاملاََ دیوانه را ببینی.

ما کشورِ کوچکِ داستان کوتاهیم

همه دروغ می گویند

رن نتوانست خودداری کند و گفت: "ویلم فقط وزیر پدرم بود." یک تکه پازل دیگر را محکم سرجایش گذاشت. "پس درواقع اون به من مدیونه." انسل اخم کرد:" ولی تو اون موقع نوزاد بود." رن گفت:" آره، قابل تحسینه، مگه نه؟"