بریده‌های کتاب ریحانه مویدی

....خود را بی نقاب ببینید و به دیگران بنمایانید.و البته این آغاز مصیبت شماست! یک انسان بی نقاب در میان خیل نقاب‌داران، بی‌پناه و تنهاست.در میان مردمانی که به نقاب خو کرده اند و بی‌نقاب بودن را نمی‌پذیرند،همواره در خطر است....

من با آنها بودم و با این همه تنها بودم.

گرچه مصیبت ها امری رایج‌اند ، دشوار می‌توانیم باورشان کنیم وقتی بر سر خودمان نازل می‌شوند.

آه،خنده.قضیه مهمی است.انسان از هیچ چیز مانند خنده نمی‌ترسد.خنده جان و مال گناهکار را از او نمی‌ستاند ، ولی او را گرفتار می‌کند و انسان از ترس خندهٔ دیگران ، از دست زدن به کارهایی خودداری می‌کند که تحت هیچ نیروی دیگری حاضر به صرف‌نظر کردن از آنها نبود.......

.....اما از نشاط و زندگانی سعادت‌بار چیز زیادی نمی‌توان گفت تا آنکه فرجام آن فرا برسد؛چه، آنچه زیباست و شگفت‌انگیز ،تا آنگاه که پابرجاست و چشم آن را می‌بیند،خود سندی است از برای خویش،و آنگاه که در آستانه‌ی خطر است یا برای همیشه نابود می‌شود،به سرودها راه می‌یابد.

«قلب، خاک خوبی دارد. در برابر هر دانه که در آن بنشانی، هزار دانه پس می‌دهد. اگر ذره‌یی نفرت کاشتی،خروار ها نفرت درو خواهی کرد. و اگر دانه‌یی از محبت نشاندی، خرمن ها بر خواهی داشت.....»

از هیچ، به قدرِ هیچ باید خواست، نه بیشتر....

هنوزم که هنوزه زمان همه‌ی زخم ها رو بهبود می‌بخشه.اون زخم هایی هم که جاشون باقی می‌مونه، میراث به یادموندنی ما هستن.

از داخل مشما سیب ها را برداشتم و پوست گرفتم و به احمد گفتم:«بفرمایید.» احمد سیب را از دستم گرفت و به رویم لبخند زد و گفت:«هیچ وقت زمستانی به این گرمی نداشتم!» :)))))))

امام (ره)میگفتند. نگویید شکست،بگویید عدم فتح.یک جا پیروزی نصیب انسان میشود،بعضی ها هستند که اگر چنانچه جریان کار بر وفق مرادشان پیش آمد و به نقطه‌ی مورد نظرخودشان رسیدند، از دنبال کردن آرمانها دست میکشند؛این خطا است.

بهترین دروغگوها همیشه حقیقت رو میگن،فقط انتخاب میکنن که کدوم بخش از حقیقت رو بگن و کدوم بخشش نه.

.....من نامه ها را می خواندم و جواب می دادم.یک نفر نوشته بود شما در مقابل این حرف که یادم نیست چه حرفی را مطرح کرده بود،چه دفاعی دارید؟بنده نامه اش را خواندم و گفتم درمقابل این حرف هیچ دفاعی ندارم؛هجوم دارم!دفاع کدام است.الان هم حقیقت قضیه این است؛شما در مقابل تهاجم دشمن باید موضعی هجومی داشته باشید ،نه دفاعی.

جرج به این نتیجه رسیده بود که پول بزرگ ترین برده دار است و عقیده داشت با کم کردن وابستگی به آن ،می‌توان از سلطه‌ی این دنیای خفقان آور کم کرد.

امروز همچون مسافران صحنه های جوانی را پشت سر گذاشته ایم‌.حقایقِ دشوار ما را سوزانده؛همچون بازرگانان مقصد را می‌دانیم و همچون قصابان بخش های مفید را از زوائد تشخیص می‌دهیم.دیگر چیزی ما را نمی آزارد،گویی به همه چیز بی‌اعتنا شده ایم.ما در جوانی حضور داشتیم؛آیا به راستی زندگی کرده ایم؟ ما مثل کودکان بی‌کس ایم و مانند مردانِ با تجربه و بی رحم و سطحی و پُر از اندوه ایم.... باور دارم که از میان رفته ایم.

دنیا رنگ گناه دارد،دیگر نمی‌توانم زنده بمانم.

با غریبه ها نامهربان نباشید مبادا فرشتگانی باشند در لباس مبدل.

معمولا گمان میکنند که سالمندان محافظه کارند و جوانان نوجو.اما این تصور کاملا درست نیست.در بیشتر موارد جوانان محافظه کارتر می‌شوند. آن ها میخواهند زندگی کنند و نمی دانند به چه شیوه، و فرصت ندارند فکر کنند و بهترین شیوه ی زندگی را بیابند و طریقی را سرمشق اختیار می‌کنند که گذشتگان داشتند.

آیینه ها به دیدن هم خو گرفته اند یکدیگریم،حوصلهٔ شرح قصه نیست

«یعنی چه؟یعنی هیچ زمانی کسی را ندیده اید؟» «دیدن که آری!همه کس را می‌بینم ،اما با این همه تنها هستم!»

ماریا(سرش را تکان میدهد): جدایی برای کسانی که یکدیگر را آن طور که باید و شاید دوست دارند خیلی مشکل است.