بریده‌های کتاب Sole | خورشید

راوی لبخند زد : « بلده پرونده های قتل رو حل کنه ، ولی راست و چپش رو تشخیص نمیده . »

« اسامی هیچ اهمیتی ندارن ! مهم اون چیزیه که درون آدم هاست . »

« بیشترِ ما خودمان به سراغ شیطان می‌رویم و نیازی نیست او شخصاً بر اوضاعمان نظارت کند »

« هیچ مقدار پولی ارزش مردن نداره »

مردم بیابان می‌دانستند اهمیتی ندارد که او یاغی باشد یا خائن یا قهرمان . در نهایت ، همه ی انسان ها فانی اند .

« ایرادِ باور اینه که با حقیقت یکی نیست . »

[اگر از راهزن چشم آبی بودن یک چیز را یاد گرفته بودم ، آن چیز این بود که داستان ها و حقیقت به ندرت یکی هستند .]

«عشق ، آدم ها رو خودخواه می‌ کنه .»

کسانی که انگشت اتهامشون رو به سمت دیگران میگیرن ممکنه انگشتشون اون قدر شدید بشکنه که برگرده سمت خودشون !

« مردم چیز هایی که می‌ترسند رو شکار می‌کنند »

« وقتی همه این قدر درباه ی اعتقادشون مطمئن هستن، سخته آدم بفهمه که اصلا کسی درست میگه یا نه .»

« همه بلدن شلیک کنن ، ولی همه بلد نیستن هدف بگیرن »

کز گفت : بعضی وقتا به دزد خوب فقط نمیدزده . گاهی وقتا هم چیزی پشت سر جا می‌ذاره

بدون سوگواری ، بدون خاکسپاری. این هم یک راهش بود که بخواهند برای هم آرزوی موفقیت کنند اما پشت این حرف چیزی بیش از این خوابیده بود . انگار داشتند می‌گفتند برای آدم های مثل آنها نه خبری از مراسم تدفین پر خرج بود ، نه سنگ یادبود مرمری که آیندگان اسمشان را به یاد داشته باشند ، نه تاج گل پروانش و گل سرخ :)

ماتایاس می‌دانست اگر در عملیات ها مثل مراقب دوره بیفتد دنبال نینا ، دختر دست به کمر میزد و دانش خود را در زمینه فحاشی با چندین زبان مختلف به معرض نمایش می‌گذاشت .

حقایق دهشتناک بهتر از دروغ های محبت آمیزن :) اینژ-