بریده‌های کتاب محدثه علیمردانی

یک مرد اگر به خاک می‌افتد، برمی‌خیزد به جای او صد مرد. اینست که کاروان نمی‌ماند. :)

آری، این پنجره بگشای که صبح می‌درخشد پس این پرده تار.

بعدها، سایر محققین نیز نشان دادند که اگر از چیزی وحشت داشته باشیم - به عنوان مثال غیر عادی بودن - پیام‌هایی که از محیط دریافت می‌کنیم را مطابق با همان چیزی که میخواهیم بشنویم، تغییر می‌دهیم. ما واقعیت را نسبت به چیزی که از آن می‌ترسیم، تغییر می‌دهیم.

درد است که آدمی را رهبر است در هر کاری که هست تا او را درد آن کار و هوس و عشق آن کار در درون نخیزد او قصد آن کار نکند و آن کار بی درد او را میسر نشود.

پدرم گفتند : 《آقا بیژی، در دنیا دانسته‌های انسان در مقایسه با آن چه نمی‌داند خیلی ناچیز است. حیف است وقت را تلف کنیم. آدم وقتی می‌بیند کسانی هستند که چشم‌شان سالم است و چیزی نمی‌خوانند، حیفش می‌آید. زمان می‌گذرد و برای هیچ کس هم متوقف نمی‌شود.》

پدر با تاسف می‌گفتند :《 کتاب‌های درسی در طی این ۳۵ سال اخیر به گونه‌ای نوشته شده‌اند که بچه‌‌های ایران را با ادبیات غنی خودشان بیگانه می‌کند.》

تو به قیمت ورای دو جهانی چه کنم قدر خود نمی‌دانی

اگر آدم گناه کرد و موفق شد، آن گناه به عقیده خودش و دیگران گناه نیست ولی اگر موفق نشد، آن وقت گناه گناه است و باید جبرانش کرد.

اگر نیاز چیزی را درک نمی‌کنی، به تقلید نخواه، که این جز بازیگری نیست. و این بازیگری جز سیاهی قلب و خستگی و دلزدگی چیزی نمی‌آورد. آنها که با دل بازیگر و تنها با زبان خویش، دعا می‌کنند محروم می‌شوند و رانده و دور.

آدمیزاد چیست؟ یک امید کوچک، یک واقعه خوش چه زود می‌تواند از نو دست و دلش را به زندگی بخواند؟

خوب که فکرش را می‌کنم می‌بینم همه ما در تمام عمرمان بچه‌هایی هستیم که به اسباب‌بازی‌هایمان دل‌ خوش‌کرده‌ایم و وای به روزی که دل‌خوشی‌هایمان را از ما می‌گیرند، یا نمی‌گذارند به دل‌خوشی‌هایمان برسیم.

دوست داشتن که عیب نیست بابا جان. دوست داشتن دل آدم را روشن می‌کند. اما کینه و نفرت دل آدم را سیاه می‌کند. اگر از حالا دلت به محبت انس گرفت، بزرگ هم که شدی آماده دوست‌داشتن چیزهای خوب و زیبای این دنیا هستی. دل آدم عین یک باغچه پر از غنچه است. اگر با محبت غنچه‌ها را آب دادی باز می‌شوند، اگر نفرت ورزیدی غنچه‌ها پلاسیده می‌شوند. آدم باید بداند که نفرت و کینه برای خوبی و زیبایی نیست، برای زشتی و بی‌شرفی و بی‌انصافی است. این جور نفرت علامت عشق به شرف و حق است.

کفر متحرک و پویا به حقیقت میرسد و به اسلام میرسد؛ همان طور که اسلام راکد زادگاه کفر میشود؛ که سلمان از کفر تا اسلام محمد آمد و طلحه و زبیر با اسلام به دنیا روی آوردند و زرد و قرمز درهم و دینار آن ها را به کفر و چشم پوشی کشاند.

با برخورد حکیم تو هر ناخوشایندی میتواند سازنده و مطلوب بشود. این درست که موقعیت ها و امکانات به خواست ما نیست ولی این هم درست است که موضع گیری و برخورد میتواند به کوثر و خیر کثیر بینجامد و در هر موقعیتی کارساز باشد.

ببینید، یکی از اطرافیانم آدم‌ها را به سه گروه تقسیم می‌کرد: آن‌هایی که ترجیح می‌دهند چیزی نداشته باشند مخفی کنند تا این‌که مجبور باشند دروغ ببافند، آن‌هایی که ترجیح می‌دهند دروغ ببافند تا این‌که چیزی نداشته باشند مخفی کنند، و بالاخره آن‌هایی که در آن واحد هم دروغ را دوست دارند و هم راز را.

قطعا شنیده‌اید، (( وای بر شما، آن‌گاه که همه از شما تعریف کنند! )) آخ! این هشدار را باید طلا گرفت!

پس، مردم شتاب به خرج می‌دهند راجع به دیگران قضاوت کنند تا خودشان قضاوت نشوند.

بهشت، منزل انسان است، نه مقصد او.

تا انسان، به خودش آگاه نشود، به خدا و به معاد و به غیب و به رسول آگاه نخواهد شد و تا انسان به خودش ایمان نیاورد به خدا و معاد و غیب و رسول، ایمان نخواهد آورد.

راه فضیلت آکنده از رنج و خطر است.