بریده‌های کتاب فاطمه عليزاده

تنها ماندن با خود مزخرفم بهتر از بودن با یک نفر دیگر بود. هرکسی که باشد. همه شان آن بیرون دارند حقه های حقیر سر همدیگر سوار میکنند و کله معلق میزنند.

مگر نه اینکه انسان همیشه برای بقا جنگیده و هیچ گاه تسلیم نشده است؟

«هميشه؟ اين وازهى هول انكَيزى ست. شنيدن اين واره من رو به لرزه مى اندازه. خانم ها خيلى مشتاق به كار بردن اين واره ند. آن ها با كوشش در هميشكى كردن هر رمانس، آن رو ضايع مى كنند. اين واره خيلى هم بى معناست. تنها تفاوت ميان هوس آنى و عشق عمرى اين است كه هوس آنى دوامش طولانى تره.))

خوب بودن یعنی هماهنگ بودن با خود.ناسازی با خود یعنی هماهنگی اجباری با دیگران.اما زندگی خود انسانه که مهم ترین چیزه.

شعور آگاه و بزدلی در واقع یک چیزند، شعور آگاه نام تجاری موسسه ی بزدلیه، همین و بس.

مهم این است که تو بپذیری کی و چه هستی و از چیزی که هستی لذت ببری.

چقدر خوب بود که همه ی ما زمان مشخصی از روز را برای خود دلسوزی کنیم و اشک بریزیم و بعد، بقیه ی روز به زندگی مان برسیم.

کشش دو قطب متضاد؟ زندگی مجموعه ای از پسروی ها و پیشروی هاست. تو میخواهی کاری را انجام بدهی، اما مجبور میشوی به زور کار دیگری انجام دهی .موضوعی تو را ناراحت می کند، در حالی که میدانی نباید این طور میشد. چیزی را حق مسلم خود می پنداری، ولی می دانی این گونه نیست. کشش دو قطب متضاد، مثل کش آمدن کشی لاستیکی است و بسیاری از ما در جایی آن وسط زندگی می کنیم.

همچنین اگر ذهن انسانی مطلبی را باور کرد،خواه به علت آنکه مردم آن را باور کرده و پذیرفته اند و خواه به علت آنکه از ایمان به آن خوشی و لذتی حاصل می گردد،می خواهد از هرچیز دیگری برای تایید و اثبات آن استفاده کند و اگر ادله قوی و براهین متعدد برخلاف آن وجود داشته باشد یا مورد توجه قرار نمی دهد یا ارزشی برای آن قائل نمی گردد،یا با تمسک به یک فرق جزئی می خواهد آن ادله را نفی کند و به دور اندازد،این کار را بدون تعقل و بررسی انجام می دهد،بی آنکه از عقیده ی قبلی خود دست بکشد و آن را فدای حقیقت واقع بکند.

ممکن نیست که کسی بدون داشتن مقصد صحیح راه صحیح بپیماید.

گام نخست را با اندیشه ای پنهانی و ناخواسته برداشته بود، گام بعدی نوشتن دفترچه خاطرات بود. از فکر به کلمه رسیده بود ،و حالا از کلمه به عمل.

فرانسیس بیکن زندگی را که کاملا به اندیشه و تفکر گذرد دوست نمی دارد و مانند گوته،علمی را که به عمل منتهی نشود مسخره می کند. "باید دانست که در صحنه ی زندگی بشر فقط خدا و فرشتگان تماشاچی محض اند"

آرامش خاطر در این نیست که فعالیت ما مطابق آمال و آرزوهای ما باشد،بلکه در این است که سطح آمال همواره پایین تر از سطح افعال باشد.سنکا، حکیم رواقی رومی میگوید:اگر به آنچه داری قانع نیستی،با داشتن همه ی جهان باز بدبخت خواهی بود.

تا آگاه نشوند محاله عصیان کنند، و فقط بعد از این که عصیان کردند به آگاهی می رسند.

از میان اسباب و معدات خارجی سعادت،دوستی از همه شریف تر و برتر است.در حقیقت دوستی برای دوران خوشبختی لازم تر از دوران بدبختی است،زیرا وقتی خوشبختی تقسیم شود،افزون می گردد. دوستی و صداقت از عدالت نیز مهم تراست ، زیرا "اگر مردم همه با هم دوست شدند،عدالت لازم نخواهد بود،ولی اگر مردم همه عادل شدند،باز از دوستی مستغنی نخواهند گردید.""دو رفیق یک روح اند در دو جسم."