بریده‌ کتاب‌های Haniyeh

«انگار اون‌هایی که می‌گن نمی‌تونی سرنوشتت رو تغییر بدی، راست می‌گن.» دانته گفت: «من این حرفت رو باور ندارم.» - پس چی رو باور داری؟ - سرنوشت فقط یه ایده‌ست. یه طرز فکره اما من فکر می‌کنم با باورداشتن به اون، به چیزی بیشتر از یه ایده و فکر تبدیلش می‌کنیم. همین الان خودت گفتی همیشه از عشق دوری می‌کردی چون باور داشتی که جایی در آینده‌ت نداره، و به همین خاطر واقعاً هم جایی نداشته.

«هیچ وقت، نمی‌ذارم اتفاقی برات بیفته. چرا این‌قدر نگرانی؟» گفت: «باید درها رو ببندی.» «منظورت چیه؟» «باید قفلشون کنی.» «جیک...» «همیشه یادت باشه... اگه لای در باز باشه... توی یه چشم‌به‌هم‌زدن، نجواها توی گوشت حرف می‌زنن.»

هیجان نه‌تنها اتفاق نادری در کار پلیس بود، بلکه اتفاق بدی هم به حساب می‌آمد؛ معمولاً، به این معنا بود که زندگی کسی آسیب سختی خورده است. در حقیقت، آرزو برای هیجان در این کارْ آرزو برای درد و رنج بود و پیت به‌اندازۀ کافی همۀ این موارد را تجربه کرده بود.

همه یا اسطوره رو میخوان، یا میخوان اسطوره باشن، تنها راه دور نگه داشتن دخترهای جوون و معصوم از اسطوره اینه که اون رو یه هیولا نشون بدن. اما این حرفم به اون معنی نیست که همه‌ش هم دروغ باشه.

کم پیش می آمد تلا نگران شود. معمولا عاشق ترس و هیجانی بود که با ریسک کردن همراه میشدند. این حس را دوست داشت که بداند به خاطر کاری که در همین لحظه جرئت و جسارت انجام دادنش را به خود داده است، کل آینده اش نفس را در سینه حبس کرده است و میگذارد تلا با چشمانی بسته از داشتن قدرت انتخاب و تغییر آینده اش لذت ببرد. این نزدیکترین تجربه‌ی تلا از داشتن قدرت واقعی بود.