بریده‌های کتاب خوب مثل مرده ها

نگاه مرده اسمش همین است مگرنه؟بی جان،سرد،خالی.حالا نگاه مرده همیشه همراهش بود و دنبالش می کرد.

اگه بمیرم هم ازش عذرخواهی نمی‌کنم.

چطور این‌قدر دیر شد؟

راوی جوابش را داد. می گفت تسلیم نشو، حتی اگه آمار و منطق اینطور میگوید.«گور بابای کمتر از یه درصد. تو پیپا فیتز آموبی لعنتی هستی. گروهبان کوچولوی من. پیپوس مکسیموس. از پس هر کاری برمی‌ای.» ~:~)

یک سال و هشت ماه و شانزده روز بعد _ سلام گروهبان، من رو یادت می آد؟

«ولی یکی‌شان باید زودتر می‌رفت. باید آخرین نگاهش را به آن یکی می‌انداخت. باید آن جمله را برای آخرین‌بار به زبان می‌آورد»

فقط زندگی کن.

دختر عزیزم،چرا ساعت هشت صبح چهارشنبه داری عکس جسد می بینی؟!

اون اشتباه می‌کنه. من دیوونه نیستم.

+تو مال منی.کوچولوی من،گروهبان من، باید ازت مراقبت کنم. -همیشه داری ازم مراقبت می‌کنی؛ حتی وقتی اینجا نیستی:)

آیا طبیعی است که یک نفر این‌همه دشمن داشته باشد؟

قول می‌داد عوض شود، بهتر شود تا لیاقت زندگی قدیمی‌اش و عزیزانش را داشته باشد.

تو پیپِ منی. من راوی تواَم. ما یه تیم هستیم.