بریده‌های کتاب زوال بشری

خوشبخت بودم؟ از کودکی تاکنون بارها و بارها از دیگران شنیده ام آدم خوشبختی هستم. اما همیشه در مقایسه با دیگران احساس میکردم آدمی هستم که زندگی برزخی دارد و این آدم های دور و برم هستند که در آرامش و آسایش زندگی میکنند.

خیلی زود فهمیدم مشروب، سیگار و فاحشه، راه های خوبی برای فراموشی ترس هایم و گریز از دست آدم هاست.

((گریه هم کردی؟)) ((نه، به نظرم گریه کارساز نیست... نه، وقتی انسان‌ها به این نقطه می‌رسند دیگر به هیچ دردی نمی‌خورند.))

« دلت براش تنگ شده، نه ؟» با صدایی آرام جواب دادم : « بله.» « به نظرم ذات آدمیزاد همینه.»

پیش از آنکه کسی بویی ببرد دلقکی به تمام معنا شدم؛بچه ای که یک کلام راست از دهانش بیرون نمی آید.

با فریب مردم برای خودم احترام خریدم

تاکنون در زندگی ام چندین بار پیش آمده که آرزو کنم و بخواهم دیگران مرا بکشند. اما یک بار هم پیش نیامده که بخواهم کسی را به قتل برسانم، چرا که معتقدم با این کارم مقتول را خوشبخت می کنم.

ناراحتی من کاملا ناشی از بدی های خودم بود و به همین خاطر راهی برای مبارزه با کسی نداشتم.

تاکنون در زندگی ام‌ پیش آمده که آرزو کنم و بخواهم دیگران مرا بکشند،اما یک بار هم پیش نیامده که بخواهم کسی را به قتل برسانم،چرا که معتقدم با این کارم مقتول را خوشبخت می کنم.

I had become an accomplished clown , a child who never spoke a single truthful word