بریده‌های کتاب یادداشت های اینجانب

و همیشه جایی وجود می‌داشت که فکر آزرده ی آدمی در پس آن پنهان شود.

غافل از اینکه کمی آن طرفتر و در تاریکی پشت صحنه،ابدیت گرسنه منتظر من بود.

این تنهایی که به تلخی دارم از آن شکوه می‌کنم، درست مثل عقل، موهبتی است که برای حفظ اسرار مقدس قلب از نگاه بیگانه به انسان اعطا شده است.

که من ترسوام!آه اگر آن توله سگ از خود راضی می‌دانست چه طوفان خشمی را در جان من به راه انداخته است، از ترس فریادی می‌کشید و فرار می‌کرد زیر تختش. ترسو منم؟ منی که کل جهان بر سرم آوار شد، اما نتوانست لهم کند تازه از تکه‌های متلاشی وحشتناکش طبق طرح و نقشه خودم جهان جدیدی ساختم. تمام نیروهای شیطانی حیات، از تنهایی و حبس گرفته تا خیانت و دروغ علیه من بسیج شدند، اما من تک تک آنها را تابع اراده خودم کردم. یعنی من، منی که حتی بر خواب‌ها و رویاهایم چیره شدم، ترسو باشم؟...

فقط آنکس فریاد می‌کشد که از صحت سخنان خود اطمینانی ندارد،زیرا حقیقت در صلابت آرام و سادگی سرد است که جریان دارد.

" ذهن انسان، تنها زمانی امر نامتناهی را درک می کند که مفروض در محدودهٔ خاصی قرار بگیرد، مثلا، در یک مربع چنینی محصور شده باشد. "

درک آدمی‌زاد از این که واقعا چه‌چیز شر و شناعت است و چه چیز ضروری و طبیعی، درکی بسیار نازل است.

می‌بایست ظهر هنگام بوده‌باشد که نطفه بستم می‌بایست ظهر هنگام بوده‌باشد که به دنیا آمدم من از کودکی دوست داشته‌ام انوار آفتاب را. اما از آن روز که چشمانت را دیدم دیگر به آفتاب بی‌اعتنا شدم چرا باید تنها دل به یک آفتاب بسپارم حال که دو آفتاب از آن من است؟ میخاییل کوزمین،عشق،۱۹۰۸

بخوان رفیق من از روی چهره‌ام همه‌چی را بخوان. ولی آخر تو کجا می‌توانی درونم را از چهره‌ام بخوانی! لیانید آندری‌یف

انسان باید خود را تابع قوانین زندگی کند، نه مرگ و تخیل شاعران، هرچند زیبا باشند. آخر کدام امرِ ساختگی و کدام جعل می‌تواند زیبا باشد؟

ایمان دارم و شهادت می‌دهم که زندان ما جاودانه است رفقا