بریده‌های کتاب خانه‌ی لهستانی‌ها

موفقیت اون ور ترسه... یعنی نباید بترسی

خاله‌پری گفت: تو کل عالم، سه رقم آدم داریم؛ زورگو، بزدل، جیگردار، ولی این آخری خیلی کمه. این‌قدر کمه که باهاس با فانوس دنبالش گشت.

دنیامون شده آخرت یزید!

هوا ابری بود و مرغ‌های دریایی آسمان خدا را گرفته بودند. تعداد مرغ‌های دریایی خیلی بیشتر از آدم‌هایی بود که توی شهر می‌چرخیدند و این نشان می‌داد دریا خیلی دست و دلباز است."

روح قشنگ از روی قشنگ خیلی به درد بخور تره:)

آدم با معرفتی بود که بعد از این همه سال دوستانش را فراموش نکرده بود. مردم همه دم از معرفت می‌زنند، چون حرف زدن خرجی ندارد، ولی عمل کردنش را به قول بانو می‌کوبند به تاق نسیان. چون که حرف زدن یک چیز است و عمل کردن یک چیز دیگر.

مثل مادام کم پیدا می‌شود که از تهران بکوبد و برود بندر پهلوی سراغ مُرده‌ها. یا این‌که آن‌قدر معرفت داشته باشد که فقط برای این‌که شعر حافظ بخواند، سواد فارسی یاد بگیرد. خُب این هم خودش یک جور معرفت است. یعنی من به آدم می‌گویم با معرفت.

مردم را نگاه می‌کردم که دارند زندگیشان را می‌کنند. وقتی دلت گرفته باشد به مردم با حسرت نگاه می‌کنی و فکر می‌کنی غم‌ و‌ غصه فقط مال توست.

مگه می‌شه غم نداشته باشن؟ گل آدمو با غم درست کرده‌ن. هرجا باشی و هرکی باشی، غم و غصه تو جیبته.