بریده‌های کتاب مغازه ی جادویی

قلب همان جایی است که باعث میشود ما در تاریک ترین و ناامن ترین مکان ها حس امنیت و آسایش خود را دریابیم.همان جایی که مارا باهم پیوند می دهد و وقتی از هم دوریم،می شکند.

من در مقابل آتش نشستم و به شعله‌ها نگاه کردم و چند دقیقه‌ای محو آن ها شدم. احساس گرم شدن داشتم. حس خوبی داشتم، خوشحال بودم.

کودکان و بزرگسالان‌ زمانی بهترین عملکرد را دارند که بین آن ها هماهنگی و اعتماد وجود داشته باشد و مغز نیز به این دو مورد تمایل زیادی دارد.

ثروت فقط در یک صورت خوشبختی می آورد_ با بخشیدن آن. تنها با بخشیدن می توانیم آنچه که داریم را حفظ کنیم.

ما با درد و رنج رشد می‌کنیم. در شرایط سخت، رشد می‌کنیم.

همیشه آن چیزی که فکر می‌کنی می‌خواهی، برای تو بهترین چیز نیست ...

" هر کدوم از ما توی زندگی‌مون موقعیت‌هایی رو تجربه می‌کنیم که برامون دردناکن. من به اونا "زخم‌های قلب" میگم. اغلب این زخمای قلب هستن که بزرگ‌ترین فرصت رو برای رشد به ما می‌دن. شرایط سخت. هدیه جادویی."

در تاریکی، خبری از حواس‌پرتی نبود و تمام ترس هایم از گنجینه بیرون می‌آمدند و کاد خودشان را می‌کردند.

“اغلب از بیمارانم می‌شنوم که شب ها درد بیشتری احساس می‌کنند، اینطور نیست درد آنها در شب بیشتر شود. فقط در شب هیچ چیز وجود ندارد که حواس آنها را پرت کند. ذهن ساکت میشود و دردی که تمام روز آنجا بوده بلندتر به نظر می‌رسد.”

جیم،اغلب آنهایی که به مردم صدمه میزنند،بیشترین آسیب را میبینند.

ما متولد می شویم و می میریم و هر چه در این فاصله اتفاق می افتد، آنقدر تصادفی است که از هر منطقی سر پیچی می کند.

ما به دنیا می آییم و سپس می‌میریم و هر چیزی که بین این دو اتفاق می افتد می تواند چنان تصادفی به نظر برسد که منطق را به چالش بکشد

اگر از درد درس بگیری، تجربه‌ی درد میتواند یک موهبت باشد.

لنکستر قرار بود شهری باشد که من پشت سرم رها میکردم..

<< جیم، هر آدمی تو زندگی ش یه دردی داره.

وقتی گرسنه باشی فرقی نداره مرغ اول اومده باشه یا تخم مرغ مگه نه؟!

در دانشگاه پزشکی به شما یاد نمی دهند که چطور به همسر و دو فرزندش بگویید که زن و مادرشان را از دست داده اند.نمی توانی انسان باشی و درد بستگان را حس نکنی!