بریده‌ کتاب‌های بلندیهای بادگیر

در چنان موقعی تمام آرزوها و امید‌های من در زندگی نقش بر آب و پوچ و بی‌معنی خواهد بود و آینده‌ام دو صورت خواهد داشت: مرگ یا ادامه یک زندگی دوزخی. زیرا زندگی پس از اطلاع بر این‌که عشق او را از دست داده‌ام برایم حکم زیستن در دوزخی را خواهد داشت.

انسان ها با قلبشان عشق می ورزند ، اما او قلب مرا شکست .حالا چگونه با قلبی که شکسته به او عشق بورزم...؟

عشق من به هیت‌کلیف نه از لحاظ قیافه و ظاهر اوست. من او را به این جهت دوست دارم که باطناً و روحاً مثل خودم است. ما در حقیقت مثل یک‌روح در دو بدن می‌باشیم.ارواح ما از هرچه ساخته شده باشد کاملا همانند و شبیه به یکدیگر است.

روح بسیار حساس و سرکشی داشت و اصلا نمی‌توانست یک دقیقه روی پایش بند شود. زبانش هم دائما به‌ کار بود. می‌خندید. صحبت می‌کرد. متلک می‌گفت، آواز می‌خواند و هرکس را که از کارهایش خرده می‌گرفت مسخره می‌کرد و دست می‌انداخت.

اما اگر نگاه‌ها می‌توانستند سخن بگویند، ابله‌ترین آدم‌ها خیلی خوب می‌توانستند بفهمند که من با همه وجودم عاشق آن دخترک شده‌ام.

هیچ کشیشی نمی‌توانست منظره بهشت را به آن زیبایی و صفایی که آن دو برای هم‌دیگر وصف می‌کردند، مجسم کند.

I wish I were out of doors! I wish I were a girl again, half savage and hardy, and free; and laughing at injuries, not maddening under them! why am I so changed?