بریده‌های کتاب رویای نیمه شب

در آن لحظه ها که به هوش آمدم، حرف های تو را شنیدم. پس از آن حالم طوری بد شد که مرگ را به چشم خود دیدم. زبانم از کار افتاده بود. در دل با پروردگارم مناجات کردم و مولایم صاحب الزمان را در درگاه الاهی واسطه قرار دادم و از او کمک خواستم .

این من هستم که باید با درد هایم بسوزم و بسازم. هیچ‌کس هم نمی‌تواند کمکم کند.

_چرا امام زمان شما،شيعيانی را که در سیاه چال مرجان صغیر گرفتارند،نجات نمی دهد؟ انگار جواب را از پیش آماده داشت.بی درنگ گفت:(( قرار نیست ایشان در هر کاری، دخالت مستقیم داشته باشند.اراده خداوند این است که مردم شرایط خود را تغییر دهند و برای بهبود زندگی شان بکوشند.اگر غیر از این باشد،همه دست روی دست می گذارند و در انتظار کمک های مستقیم آن حضرت می نشینند.))

زندگی به من یاد داده که صبر، داروی تلخی است که بسیاری از مصیبت ها و رنج ها را مداوا میکند!

آهسته به من گفت:«چرا برگشتی؟ ابلهی؟!» با لبخند گفتم:«یا همه میمیریم یا همه نجات پیدا میکنیم. گاهی فرار یا سکوت، دست کمی از خیانت یا جنایت ندارد.»

آفریدگار هستی را که باور کردی ، ایمان خواهی داشت که هر کاری از دست او بر می‌آید ...

در حیاط تنها ماندم،به قرص ماه چشم دوختم.بدجوری دلگیر بودم. اگر دیروقت نبود،بیرون می زدم تا هوایی به مغزم بخورد و آرام شوم. ناگهان به یاد "او" افتادم. دلم هوای آن را کرد که بیدار بمانم و با مولای مهربانم درددل کنم.

- زن باهوشی است. گفت به من علاقه داری، ولی من باور نمی‌کردم. - فکر می‌کنی امروز در تمام حلّه، کسی از من خوشحال تر و سعادتمند تر هست؟ - شک نکن که هست. - کی؟ - من :)

به جای آنکه عمری را در آرزوی ظاهری زیبا بگذرانی، بهتر است برای یک بار هم که شده چشم دلت را باز کنی و به روح و روانت نگاهی بیندازی. اگر این بدن چندان قابل تغییر نیست، در عوض، روح و روانت را می توانی با کارهای شایسته، صفا بدهی و زیبا کنی. کسی نمی تواند تو را سرزنش کند که چرا از زیبایی ظاهری، سهمی نداشته ای؛ به همین شکل به دنیا آمده ای، ولی زیبایی باطنی، در اختیار خودت است. اگر به فکر آن نباشی، قابل سرزنش خواهی بود.

بزرگی گفته:در بزرگواری یک مرد همین بس که عیب هایش را بشود شمرد!

بزرگی گفته: در بزرگواری یک مرد همین بس که عیب هایش را بشود شمرد.

کسانی که ثروت و قدرت ندارند،خیال می کنند اگر این دو را داشته باشند،به هر چیزی می توانند دست پیدا کنند.اشتباه می کنند. نمونه اش عشق است.

شنیده ام که گاهی خداوند بنده اش را به بلایی گرفتار میکند تا به خودش نزدیکش کند...

《بگذار تمام کارهایم برای رضای تو باشد.توهم مرا به آنچه رضای توست،راضی و خوشحال کن.》

زندگی به من یاد داده که صبر، داروی تلخی ست که بسیاری از مصیبت ها و رنج ها را مداوا می کند

زندگی به من یاد داده که صبر، داروی تلخی است که بسیاری از مصیبت ها و رنج ها را مداوا می‌کند.

صبر، داروی تلخی است که بسیاری از مصیبت‌ها و رنج‌ها را مداوا می‌کند!

«گاهی فرار یا سکوت، دست کمی از جنایت یا خیانت ندارد.»