بریده‌های کتاب شنبه آرام؟

استراحت همیشه هست؛ ولی ارتباط با خدا ممکنه توفیقش از آدم گرفته بشه

با نگرانی گفتم: "پس خیلی خطرناکه!"نفسش را پُرصدا بیرون داد:"بله خیلیا رو به شهادت می رسونن" "چقدر قساوت بار!"؛ "اونا دشمن خونی جمهوری اسلامی ان"

یک بار گفت: «اگه تو توی خونه این همه زحمت نکشی، من نمی تونم با قدرت کار کنم و پروژه ها رو جلو ببرم. خدا می دونه شوخی نمی کنم و نمی خوام بهت روحیه بدم، عین حقیقت و واقعیته.» می گفت: «خانوم! خدا وکیلی اگه خدا بخواد به من صددرصد اجر و پاداش بده، به عزت و بزرگیش قسم، شصت درصدش حق توئه و چهل درصدش حق من.

یادتونه وقتی پرسیدم: آقاجون! چرا ان قدر منتظر محسنی، چی گفت؟» گریه حرفش را برید. مکثی کرد تا خودش را کنترل کند. بعد ادامه داد: «گفت: آقاجون! محسن مرد خداست.

شب‌ها که می‌خواست برود بخوابد، مسواک می‌زد و بعد خمیردندان می‌مالید روی مسواک من و می‌گفت: فرشته‌جان! مسواک آماده ست. من برم بخوابم.

هرچه من بیشتر کار کنم نتانیاهو و ترامپ کمتر خواب راحتتر به چشمشون میاد، پس اجازه بده بیشتر کار کنم.

«بوی گل می آید و گل رفته است.»🥺

حتی یه بارم حاج قاسم بهشون گوشزد کرده و گفته من هرگز اجازه نمیدم فخری زاده رو ببرید کربلا؛ دانشمند هسته ایه و احتمال ترورش زیاده. منِ قاسم اگه شهید بشم، ده نفر جای من هستن؛ ولی برای ایشون جایگزین نداریم.

گفت: خانم من برای رفت و آمد دیگه هیچ پولی ندارم فکرم حسابی درگیر شد، دلم نمیخواست به هیچ قیمتی از ادامه‌ی تحصیلش باز بماند گفتم: من پول کرایه‌تو جور می‌کنم...

«مسیح نیستم، اما تنها که می شوم، خاطره های زیادی را زنده می کنم.

کلامش همیشه آویزه ی گوش من و پسرها و عروس هایم است: «طوری زندگی کنید که کسی شما رو با انگشت اشاره به دیگران نشون نده.»

شنبه خونین

...: مادرجان برام مشکلی پیش اومده که باید مخصوص دعام کنی. چندروز بعد شاد و خندان می‌آمد و می‌گفت: خانم از برکت دعای مادرم مشکلم حل شد!

تازه فهمیدم محسن درس‌های طلبگی را خوانده و سطح را هم تمام کرده و حالا هم در درس خارج فقه و اصول شرکت می‌کند.

وقتی وصیت نامه های شهدا را آدم نگاه می کند، بیست یا بیست و یک سالش هست،کانّه یک عارف واصل به مقامات عالیه دارد چنین وصیتی می کند؛

جبهه این پایبندی را محکم کرد و رخت یقین پوشاند؛ همین بود که محسن مو بلندِ بدون محاسن ژیگول، محسن پالتو پوش، محسن دروازه‌بان و محسن عاسق قناری را کرد: شهید دکتر محسن فخری‌زاده.

یکبار که راننده آمده بود دنبالش ‌کمی معطل شد، آیفون را زد و سوال کرد: آقای دکتر آماده هستند؟ در جواب گفتم: نه، فعلا دارن جارو می‌کشن.