بریده‌ کتاب‌های انسان 250 ساله: بیانات مقام معظم رهبری درباره زندگی سیاسی - مبارزاتی ائمه معصومین (ع)

علی امتیازش این بود که در حصار خود گرفتار نبود . من برای او هیچ مطرح نبود ،انچه برای او مطرح بود وظیفه بود و هدف و جهاد فی سبیل الله و خدا

دشمن و آفتِ دوم.آفت اضمحلال درونی است.یعنی در درون نظام؛که این برای غریبه ها نیست،این برای خودی هاست. خودی ها ممکن است در یک نظام،بر اثر خستگی،بر اثر اشتباه در فهم راه درست،بر اثر مغلوب احساسات نفسانی شدن و بر اثر نگاه کردن به جلوه های مادی و بزرگ‌انگاشتن آنها،ناگهان در درون،دچار آفت زدگی شوند.

ما باید خودمان را به این مرکز نور نزدیک کنیم و نزدیک شدن به مرکز نور، لازمه اش و خاصیتش، نورانی شدن است. باید نورانی بشویم؛ باید با عمل و نه محبت خالی، با عمل؛ عملی که همان محبت و همان ولایت و همان ایمان، به ما آن را املا می کند و آن را از ما می خواهد. با این عمل باید بشویم جزو این خاندان، وابسته ی به این خاندان.

بسم الله «جایگاه مهمِ مردم در حرکت سیاسی ائمه(ع)» روایتی از حضرت صادق(ع) است که می فرماید:« وَقَتَ هذَا الاَمرَ فِی السَّبعینَ» در تقدیرات الهی این بوده که با فاصله ی سی سال از شهادت امیرالمومنین (ع) و ده سال بعد از شهادت امام حسین(ع) امر حکومت به دست اهل بیت برگردد. منتها، نتیجه ی به این بزرگی، کی حاصل می شود؟ وقتی مردم، مقدماتش را با اراده و با تصمیم خودشان فراهم کرده باشند. خدای متعال که با کسی قوم و خویشی ندارد! کاری که به عهده ی مردم بود، انجام نگرفت. کاری که به عهده ی امام حسن و امام حسین(ع) بود، آنها انجام دادند؛ اما کاری که به عهده خواص بود _ از عبدالله جعفر و عبدالله عباس تا بقیه _ انجام نشد.حتی همان هایی که بعد به کربلا آمدند و همراه با امام حسین جنگیدند، در زمان جناب مسلم کاری که باید می کردند، نکردند. کوتاهی کردند، و اِلّا مُسلِم آن طور نمی شد. باید قضیه را تمام می کردند که نکردند. خب؛ این نکردن ها، موجب شد که حادثه ی کربلا پیش آید.

اشتباه نشود در شناخت خوارج. بعضی خوارج را تشبیه می‌کنند به خشک مقدس ها ؛ نه بحث سرِ خشک مقدس‌مآب نیست. خب مقدس مآبی که کناری نشسته است، برای خودش نماز می‌خواند، دعا می‌خواند، اینکه خوارج نیست. خوارج آن عنصری است که شورش طلبی می‌کند، بحران ایجاد می‌کند، وارد میدان می‌شود، با علی می‌جنگد، بحث جنگِ با علی دارد؛ منتها مبنای کار، غلط؛ جنگ، غلط؛ ابزار، غلط؛ هدف، باطل؛ این خوارج است.

هدف فقط مبارزه با کفار مکه نبود؛ مسئله، مسئله جهانی بود.هدف این بود که بذر اندیشه و عقیده را پیامبر اکرم بپاشد؛ هر کجایی که زمینه مساعد بود؛ در زمان مساعد، این بذر سبز خواهد شد. هدف این بود که پیام آزادی انسان و پیام بیداری انسان و پیام خوشبختی انسان به همه دل ها برسد.

ابوسفیان. صبح دید که پیغمبر وضو می گیرد و مردم اطراف آن حضرت جمع شده اند تا قطرات آبی را که از صورت و دست ایشان می چکد، از یکدیگر برُبایند! گفت: من کسری و قیصر _این پادشاهان بزرگ و مقتدر دنیا_ را دیده ام؛ اما چنین عزتی در آنها ندیده ام.

ثار یعنی حق خون‌خواهی، اگر کسی ثارِ یک خانواده است یعنی این خانواده حق دارد دربارهٔ او خون‌خواهی کند. دو نفر در تاریخ اسلام، اسم آورده شدند که صاحبِ خونِ اینها و کسی که حق خون‌خواهی از اینها را دارد، خداست. ثاراللّه یکی امام حسین است، یکی پدرش امیرالمؤمنین؛ «یا ثارَاللّٰهِ وَ ابنَ ثارِه»

عنصر "مبارزه سیاسی حادّ" که خطِ ممتد زندگی ائمه هدی (علیهم السلام) را در طول ۲۵۰ سال تشکیل می دهد، در لابه لای روایات و احادیث و شرح حال های ناظر به جنبه های علمی و معنوی، گم شده.

گاهی اوقات دنیاطلبی،اوضاعِ گوناگون و جلوه‌های دنیا،آن چنان اثرهایی می گذارد،آن چنان تغییرهایی در برخی شخصیت‌ها به وجود می آورد که انسان نسبت به خواص هم گاهی اوقات دچار اشکال می شود،چه برسد به مردم عادی. بنابراین،آن‌روزها واقعا سخت بود.

این طور نیست که قنبر در خانه علی علیه السلام شدن ، کار آسانی باشد.

حدیثی است از امام صادق(ع) که می‌فرماید:« بنی امیه برای مردم راهِ فراگرفتن ایمان را باز گذاشتند، اما راه فراگرفتن شرک را بستند، بدین خاطر که اگر مردم را به شرک کشاندند، مردم شرک را نشناسند. ...زیرا اگر این معارف مربوط به شرک را به مردم می‌آموختند، آنها فوراً می‌فهمیدند که مشرک‌اند و آن چیزی که بنی امیه آنها را دارند به سوی آن سوق می‌دهند شرک است...

اینکه گفته می‌شود در عاشورا، در حادثه کربلا، خون بر شمشیر پیروز شد-که واقعا پیروز شد-عامل این پیروزی، حضرت زینب بود؛ والّا خون در کربلا تمام شد.حادثه ظاهری به ظاهر با شکست ظاهری نیروهای حق در عرصه عاشورا به پایان رسید؛ آن چیزی که موجب شد این شکست نظامی ظاهری، تبدیل به یک پیروزی قطعی دائمی بشود، آن عبارت بود از منش زینب کبری، نقشی که حضرت زینب بر عهده گرفت؛ این خیلی چیز مهمی است.

ائمه ما در طول این ۲۵۰ سال امامت - از روز رحلت نبی مکرم اسلام صل الله علیه و آله تا روز وفات حضرت عسکری، ۲۵۰ سال است- خیلی زجر کشیدند، کشته شدند، مظلوم واقع شدند و جا هم دارد برایشان گریه کنیم؛ مظلومیتشان دل ها و عواطف را به خود متوجه کرده است؛ اما این مظلوم‌ها غلبه کردند؛ هم مقطعی غلبه کردند، هم در مجموع و در طول زمان.

اما هر کسی که "الّذینَ فی قُلُوبِهم مَرَض" است_یعنی در دل، بیماری دارد_ جزو منافقین نیست؛ گاهی مؤمن است، اما در دلش مرض هست. این مرض یعنی چه؟ یعنی ضعف های اخلاقی، شخصیتی، هوس رانی و میل به خودخواهی های گوناگون؛ که اگر جلویش را نگیری و خودت با آنها مبارزه نکنی، ایمان را از تو خواهد گرفت و تو را از درون پوک خواهد کرد‌. وقتی ایمان را از تو گرفت، دل تو بی ایمان و ظاهر تو باایمان است؛ آن وقت اسم چنین کسی منافق است.

اصول اسلامی شبیه لباس امیرالمؤمنین نیست که اگر امیرالمؤمنین لُنگ می‌بست یا پیراهن می‌پوشید، امروز لازم باشد ما هم همان کار را بکنیم؛ اصول اسلامی عبارت است از عدالت، از توحید، از انصاف با مردم، از ارج نهادن به حقوق مردم، از رسیدگی به حال ضعفا، از ایستادگی در مقابل جبهه‌های ضداسلام و دین، از پافشاری بر مبانی حق و اسلام و دفاع از حق و حقیقت. اینها اصول اسلامی است. در همهٔ زمان‌ها هم قابل پیاده شدن است.

لزوم نصیحت ائمة‌المسلمین یعنی دخالت در مسائل سیاسی و اعلام نظر به زمامداران و پیشوایان را مطرح کردند و آن را به‌عنوان یک فریضه اعلام کردند، که همهٔ مسلمین موظفند به زمامداران اسلامی نظرات خیرخواهانهٔ خودشان را بیان کنند و اعلان کنند.

عَزیزٌ عَلَیَّ اَنْ اَرَی الْخَلْقَ وَلا تُری بر من سخت است که همه را ببینم و تو را نبینم

این زن است، زن تاریخ؛ این زن دیگر ضعیفه نیست.نمی شود زن را ضعیفه دانست.. این جوهر زنانه مومن، این جور خودش را در شرایط دشوار نشان می دهد. این است که الگوست؛ الگو برای همه ی مردان بزرگ عالم و زنان بزرگ عالم، آسیب شناسی می کند انقلاب نبوی را و انقلاب علوی را. می گوید شماها نتوانستید در فتنه، حق را تشخیص بدهید، نتوانستید به وظیفه تان عمل کنید، نتیجه این شد که جگرگوشه پیغمبر سرش بر روی نیزه رفت.

ثار یعنی حق خونخواهی، اگر کسی ثار یک خانواده است یعنی این خانواده حق دارد درباره او خونخواهی کند. دو نفر در تاریخ اسلام ، اسم آورده شدند که صاحب خون اینها و کسی که حق خون خواهی از اینها را دارد، خداست. ثارالله یکی امام حسین است، یکی پدرش امیرالمومنین.