بریده‌های کتاب انسان ۲۵۰ ساله - حلقه دوم

امیرالمومنین (ع): اگر کسی آدم خوبی است،شخص با ارزشی است، سابقه خوبی دارد و برای اسلام و کشور هم زحمت کشیده ؛ خیلی خب حق او مقبول و محفوظ و ما مخلص او هستیم؛ اما اگر تخطی کرد ، رعایت آن حق نباید موجب شود تخلفی که انجام داده ، نادیده گرفته شود .

"یُزَکّیهِم و یُعلِّمُهمُ الکِتابَ و الحِکمَه " "...پاکشان کند و کتاب و حکمتشان بیاموزد." سوره مبارکه آل عمران/ آیه ۱۶۴.

علی را عدلش به خاک و خون غلتاند.

بسم الله فُضَیل بن یَسار از نزدیک‌ترین یاران رازدار امام[باقر]، در مراسم حج با آن حضرت همراه شد. امام به حاجیانی که پیرامون کعبه می گردند، می نگرد و می گوید: در جاهلیت نیز بدین گونه می گردیدند! فرمان، آن است که به سوی ما کوچ کنند و پیوستگی و دوستی خود را به ما بگویند و یاری خویش را بر ما عرضه کنند. قرآن _ از قول ابراهیم _ می گوید: «بارالها! دل هایی از مردم را مشتاق ایشان کن».

تمام این نزاعی که شما در طول دوران زندگی ائمه علیهم السلام بین آنها و دستگاه‌های ظلم و جور مشاهده می‌کنید، بر سر همین قضیه است. آنهایی که با ائمه ما مخالفت می‌کردند، آنها را مسموم می‌کردند، مقتول می‌کردند، زندان می‌انداختند، محاصره می‌کردند، دعوایشان بر سر داعیه حکومت ائمه علیهم السلام بود. اگر ائمه داعیه حکومت نداشتند، ولو علوم اولین و آخرین راهم به خودشان نسبت می‌دادند، اگر بحث قدرت سیاسی نبود، داعیه قدرت سیاسی نبود، هیچگونه تعرضی نسبت به آنها انجام نمی‌گرفت.

و امام که او را تا مرز پیوستگی کامل فکری و قلبی و عملی(ولایت) جلو آورده، آخرین سخن آگاهی‌بخش و هشیارگر را نیز به او می‌گوید:《پس خود را آماده بلا کن. به خدا سوگند بلا به شیعیان ما نزدیک‌تر است از سیل به دامنه کوه، و بلا نخست ما را می‌گیرد و سپس شما را؛ همچنان که راحت [و] امنیت، اول به ما می‌رسد و آنگاه به شما.》

امام حسین ( ع ) قیام کرد تا آن واجب بزرگی که عبارت است از تجدید بنای نظام اسلامی و جامعه اسلامی یا قیام در مقابل انحرافات بزرگ در جامعه اسلامی ، این را انجام بدهد.

یکی از حرف‌هایی که آنجا با موسی بن جعفر می‌زند این است که می‌گوید شما بنی هاشم _آل علی_ از فدک محروم شدید، فدک را از شماها گرفتند، الآن من می‌خواهم فدک را به شما برگردانم. بگو فدک کجاست، حدود فدک چیست تا من فدک را به شما برگردانم. خب معلوم است که این یک فریبی است که می‌خواهد فدک را برگرداند، به عنوان کسی که حق از دست رفته آل محمد را می‌خواهد به آنها برگرداند، چهره‌ای برای خودش درست کند. حضرت می‌گوید بسیار خوب، حالا که می‌خواهی فدک را بدهی، من حدود فدک را برای تو معین می‌کنم. بنا می‌کنند حدود فدک را معین کردن؛ آن حدودی که امام موسی بن جعفر برای فدک معین می‌کنند تمام کشور اسلامی آن روز را در بر می‌گیرد؛ فدک یعنی این. یعنی اینکه تو خیال کنی که ما دعوایمان در آن روز بر سر یک باغستان بود، چند تا درخت خرما بود، این ساده لوحانه است. مسئله ما آن روز هم، مسئله چند تا نخلستان و باغستان فدک نبود، مسئله خلافت پیغمبر بود مسئله حکومت اسلامی بود.

وقتی به ما میگویند منتظر فرج باشید،فقط این نیست که منتظر فرج نهایی باشید،بلکه معنایش این است که هر بن بستی قابل گشوده شدن است.فرج،یعنی این؛فرج،یعنی گشایش.مسلمان با درسِ انتظار فرج،می اموزد و تعلیم میگیرد که هیچ بن بستی در زندگی بشر وجود ندارد که نشود ان را باز کرد

این نشان داد زن در حاشیه تاریخ نیست، زن در متن تاریخ قرار دارد، در متن تحولات مهم تاریخی قرار دارد.

🔸به کجا می روید ای آدم ها ؟! 🔸و چه سرانجامی برایتان در نظر گرفته اند ؟ 🔸به وسیله ی ما بود که خداوند گذشتگان شما را هدایت کرد و به دست ما خواهد بود که مُهر پایان ،به کار شما می زند ‌ 🔸اگر شما را امروز دولتی مستعجل است ما را دولتی دیرنده خواهد بود و پس از دولت ما ،کسی را دولت نیست . ✨ماییم اهل عاقبت ،که خدا فرمود :عاقبت متعلق به صاحبان تقواست .✨

بزرگ ترین دانشمندان، ممکن است یک ابزار بسیار فوق پیچیده الکترونیکی را مثلا به وجود بیاورند؛ موشک های قاره پیما را به وجود بیاورند، وسایل تسخیر فضا را به وجود بیاورند؛ هیچ کدام اینها اهمیت این را ندارد که کسی یک انسان والا به‌وجود بیاورد و او، مادر است. این، آن الگوی زن اسلامی است.

گاهی ممکن است لازم بداند تند حرکت کند و گاهی کند، گاهی حتی ممکن است به عقب نشینی حکیمانه دست بزند، اما همان عقب نشینی هم از نظر کسانی که علم و حکمت و هدف داری او را می دانند، یک حرکت به جلو محسوب می شود

علی امتیازش این بود که در حصار خود گرفتار نبود . من برای او هیچ مطرح نبود ،انچه برای او مطرح بود وظیفه بود و هدف و جهاد فی سبیل الله و خدا

دشمن و آفتِ دوم.آفت اضمحلال درونی است.یعنی در درون نظام؛که این برای غریبه ها نیست،این برای خودی هاست. خودی ها ممکن است در یک نظام،بر اثر خستگی،بر اثر اشتباه در فهم راه درست،بر اثر مغلوب احساسات نفسانی شدن و بر اثر نگاه کردن به جلوه های مادی و بزرگ‌انگاشتن آنها،ناگهان در درون،دچار آفت زدگی شوند.

ما باید خودمان را به این مرکز نور نزدیک کنیم و نزدیک شدن به مرکز نور، لازمه اش و خاصیتش، نورانی شدن است. باید نورانی بشویم؛ باید با عمل و نه محبت خالی، با عمل؛ عملی که همان محبت و همان ولایت و همان ایمان، به ما آن را املا می کند و آن را از ما می خواهد. با این عمل باید بشویم جزو این خاندان، وابسته ی به این خاندان.

بسم الله «جایگاه مهمِ مردم در حرکت سیاسی ائمه(ع)» روایتی از حضرت صادق(ع) است که می فرماید:« وَقَتَ هذَا الاَمرَ فِی السَّبعینَ» در تقدیرات الهی این بوده که با فاصله ی سی سال از شهادت امیرالمومنین (ع) و ده سال بعد از شهادت امام حسین(ع) امر حکومت به دست اهل بیت برگردد. منتها، نتیجه ی به این بزرگی، کی حاصل می شود؟ وقتی مردم، مقدماتش را با اراده و با تصمیم خودشان فراهم کرده باشند. خدای متعال که با کسی قوم و خویشی ندارد! کاری که به عهده ی مردم بود، انجام نگرفت. کاری که به عهده ی امام حسن و امام حسین(ع) بود، آنها انجام دادند؛ اما کاری که به عهده خواص بود _ از عبدالله جعفر و عبدالله عباس تا بقیه _ انجام نشد.حتی همان هایی که بعد به کربلا آمدند و همراه با امام حسین جنگیدند، در زمان جناب مسلم کاری که باید می کردند، نکردند. کوتاهی کردند، و اِلّا مُسلِم آن طور نمی شد. باید قضیه را تمام می کردند که نکردند. خب؛ این نکردن ها، موجب شد که حادثه ی کربلا پیش آید.