بریده‌های کتاب تانگوی شیطان

«به خدا چیزی تو دلش نیست!» جمله‌ای بود که زنش در مورد او به همسایگانشان در شهر می‌گفت.

منتظرن، مثل یه گله گوسفند منتظرن. به کلفت های قصری میمونن که اربابش با یه گلوله مغز خودشو متلاشی کرده باشه و اونا ول‌معطل موندن که چی بکنن... برده های بی اربابی هستن که نمی‌تونن بدون چیزی که واسشون مظهر غرور شرف و شهامت باشه سر کنن. همین باعث میشه هیچ کاری از دستشون بر نیاد. هرچند اگه یکم به کله‌های پوکشون فشار می‌آوردند می‌فهمیدند خودشون فقط به زندگی زیر سایه ارباب دلخوش بودند.

آثار زجر، بدون به جا گذاشتن نشانی از خود ناپدید نمی‌شود.

ناتوانی‌تان سزاوار سرزنش است، بزدلی‌تان سزاوار سرزنش است، سزاوار سرزنشید خانم‌ها و آقایان! تنها خودتان هستید که کمر به نابودی خودتان بسته‌اید!... و این گناهی نابخشودنی است.

ناگهان چیزی را دید که تا آن لحظه در نیافته بود. در نگاهش متوجه ترس شد؛ یاسی را دید که موجودی را علیه خودش برمی‌اند، درماندگی‌ای که باعث می‌شود آخرین امیدش این باشد که با پیشکش کردن خود به عنوان قربانی آخرین راه گریز را بجوید.

فوتاکی باصدای زنگ کلیسا از خواب بیدار شد. نزدیکترین جایی‌که ممکن بودصدا ازانجا بیاید تقریبا در چهار کیلومتری ‌جنوب ‌غربی درناحیه قدیمی هخمایس قرارداشت اما این‌کلیسا نه تنها زنگی‌نداشت بلکه برج آن درجنگ جهانی‌کلا از بین رفته و ویران شده بود و البته فاصله آن چنان دوربود که از آنجا چیزی شنیده نمی‌شد.اما بنظر می‌آمد صدای ناقوسها ازجای نزدیکی‌می‌آیند.

من که رفتم! گور پدر تک تک‌تون! امیدوارم صاعقه خشکتون کنه. دست اجل چارپایه رو از زیر پاتون بکشه خلاص شین. همه اتون بمیرین! 😂😂😂

آثار زجر بدون به جا گذاشتن نشانی از خود ناپدید نمی‌شوند.