بریدۀ کتاب

... تا پیکر واحد هر درخت را بنمایاند و از یکنواختی یخزده و پر آشوبِ شب که درختان چون مگس هایی در تار آن افتاده بودند برهاندشان، جانوران و انسان ها حال میان آسمان و زمینی معلق اند که کم کم از هم جدا می شوند، تاریکی هنوز بر لبه چیزها میلغزد، جایی در مغرب، ترس و هراس های بیشمار آدمها، تک به تک، چون سربازان لشکری نومید، پریشان و شکست خورده ناپدید میشوند.