بریده‌های کتاب ایذا

می‌دانست ده دقیقه‌ای دیرتر از ساعت مقرر در یادداشت توماس رسیده. وارد کافه شد. در اولین نگاه چهره‌‌ی دوست قدیمی خورد را دید. چهره‌ی خونسرد، شوخ و بی‌خیال فرانس. دوست فرانسوی پیراهن سفید به تن داشت و شلوار و کاپشن لی آبی پوشیده بود. فرانس ایستاد و حافظ نزدیک او شد. همدیگر را در آغوش گرفتند. _ چطوری اَبرقهرمان ایرانی ؟

- عزیزان من، همیشه به یادتان باشد اگر ما رؤیاهایمان را نادیده بگیریم، اگر ما آرمان‌ها را شوخی بدانیم، اگر برای ساخت جهان و رؤیای خود تلاش نکنیم، روزبه‌روز منفعل‌تر خواهیم شد و در نهایت به رکود می‌رسیم. از تجربه‌کردن فرار می‌کنیم، و گرفتار ترس می‌شویم. ترس باعث می‌شود مدام مشغول توجیه‌کردن گذشته و حال باشیم. می‌مانیم و دنیایی سرشار از غفلت. همه از خود دور و دورتر می‌شویم. بعد از خدای خود هم دور می‌شویم و آنجا، برای همیشه، به یک هیچ بزرگ می‌رسیم. و انسان...، انسان، برای هیچ آفریده نشده!

«انقلاب‌ها آرمان‌های بزرگ بشری هستند که با فرهنگ به اوج خود می‌رسند و با سیاست دنیاطلبان، به سقوط کشیده می‌شوند.»

- همه‌ی جزئیات رو توی ذهنت ثبت کن. هیچ‌وقت به نشونه‌ها بی‌اعتنا نباش! نفس عمیق بکش.

رویا هایی که در ذهن می‌پرورونیم و لحظه لحظه مون رو باهاش زندگی میکنیم، روزگاری چنان جسمیتی پیدا میکنن که بر حقیقت موجود غلبه میکنن.فقط باید شجاعت مواجهه رویاهامون با حقیقت و انتظار تجربه شکست رو داشته باشیم.

قدرت روح و اعتقاد در انسان به قدری عظیمه که تلاش برای تربیت خود، برای رسیدن به هدفی، حتی تو ژن های ما تاثیر میذاره و به مرور، تک تک سلول های ما هرروز که از خواب بیدار میشیم، هم جهت باهم به سمت رسیدن انسان به آن هدف که به آن اعتقاد دارد، تغییر شکل میدن.

«بعضی چیزها حتماً این‌طور نیست که دارویی براش باشه. مقاله‌ای می‌خوندم که می‌گفت قدرت روح و اعتقاد در انسان به‌قدری عظیمه که تلاش برای تربیت خود، برای رسیدن به هدفی، حتی تو ژن‌های ما تأثیر می‌ذاره و به مرور، تک‌تک سلول‌های ما هر روز که از خواب بیدار می‌شیم، هم‌جهت با هم به‌سمت رسیدن انسان به آن هدف که به آن اعتقاد دارد، تغییر شکل می‌دن!»

همیشه یک چراغ در ذهنش داشت. یک راهنما که در زندگی آن را آموخته بود: کاری که یقین داری درست است، همان را انجام بده!و ناگهان تمام پریشانی‌اش، ختم به یک سوال شد: به کاری که قصد انجامش رو کردم، باور دارم؟!

میدان نبرد، تنها، صحنه ی نمایش یک پیروزی ست. پیروزی ها، پیش از نبرد بر صفحه ی کاغذها رقم می خورند. 《سان تزو》