بریده‌های کتاب زایو

جمهوری اسلامی فلسطین ساعت: ۱۱:۱۳

پدرم راست می‌گفت؛ ساختن همیشه سخت‌تره! اما گاهی چیزهایی لایق خراب شدن و محکوم به نابودی هستن!

از پنجره هوارو به بیرون نگاه کرد. از ارتفاع زیاد به زمین چشم دوخت.متوجه درخشش طلایی رنگ گنبد بیت المقدس شد؛ مانند یک ستاره در میاد ابر ها...

توماس با شعف به حافظ و سپس به چشمان دکتر پارسا خیره شد. با وجد و خوشحالی به او نگاه می‌کرد. سپس آرام و از اعماق وجود گفت: مدت بسیار زیادیه که ما دنبال شما می‌گردیم، دکتر پارسا! مدت خیلی زیادی!

باید ادامه داد، به خاطر اون دانشمندایی که همراه شما بودن و برای شکستن ساختار ویروس، جونشون رو از دست دادن، باید ادامه داد.....

my fire burn me first آتش من اول خودم رو می سوزونه

اما ادواردو نگاهی به عکس انداخت و به آرامی و با اطمینان خاصی که در صدایش بود پاسخ توماس را داد: _می‌ارزید! و عکس را بوسید.

داستان رهبران بزرگ دنیا،هیچ وقت فراموش شدنی نیست.رهبران بزرگ،نگین حلقهٔ تاریخ اند

همه دکتر پارسا را در آغوش گرفتند. او آرام آرام بلند شد. در بدنش احساس ضعف و درد داشت. از پنجره هوارو به بیرون نگاه کرد. از ارتفاع زیاد به زمین چشم دوخت. متوجه درخشش طلایی رنگ گنبد بیت المقدس شد؛ مانند یک ستاره در میان ابرها.

عینکش را برداشت و کتاب قطور را روی میز بست، با دقت به چهره‌ی دکتر پارسا و حافظ نگاه کرد و گفت: تاریخ، چیز خوبیه. شاید بشه گفت علم شگفتی‌هاست! و شگفت‌انگیزترین درسش اینه که داستان آدم همانند چرخه‌ایه که دائم تکرار شدنیه، و جمله‌ی آخر هر کتاب تاریخ، تنها یک کلمه‌ست، عبرت!

خراب کردن خیلی راحته. چیزی که دشوار و مهمه، ساختنه!

دحاجوحخاخاحلحااحاااااا

توی این دنیا بعضی از زور ثروت می میرن و بعضی از فقر

این گذر زمان است که مشخص می کند چیزی ارزش است یا فضاحت و گذر زمان در حال وقوع است حتی الان!

در زندگی همیشه بزرگ ترین ضربه هارو اون هایی به آدم می زنن که اصلا پیدا نیستن و نمیدونی کجا هستن و چه کاره اند

گاهی وقتا آدم هایی حماقت رو ضمانت زندگی شون فرض میکنن . اون وقت ، چه خون هایی که ضامن عقیده ها خواهد شد!

ساختن همیشه سخت تره!اما گاهی چیزهایی لایق خراب شدن و محکوم به نابودی هستن!

_ من با شما هیچ جا نمیام، تا زمانی که خودتون رو معرفی کنین. آن دو مرد، با تعجب به هم نگاه کردند. مردی که سمت راست ایستاده بود، گردنش را کج کرد، سرش را کمی خاراند و بعد از توی کتش، یک کیف چرمی بیرون آورد. آن را باز کرد و جلوی صورت دکتر پارسا نگه داشت. برق هولوگرام روی کارت شناسایی، دکتر پارسا را شوکه کرد. با تعجب نوشته ی روی کارت را با صدای بلند خواند:((سازمان محرمانه آلودگی میکروبی و امنیتی)) و آرم مامور ویژه حفاظت بر تعجب دکتر پارسا افزود. سیاهی چشمانش میان کارت شناسایی و چهره ی عجیب آن دو مامور ویژه در رفت و آمد بود. _ دکتر علی پارسا! از این لحظه به بعد، ما محافظ ویژه ی شما هستیم!