بریده‌های کتاب گریه های امپراتور

در چشم آفتاب، چو شبنم زیادی‌ام چون زهر، هر چه باشم اگر کم، زیادی‌ام! بیهوده نیست زوی زمینم نهاده‌اند، بارم که روی شانهٔ عالم زیادی‌ام!

آب طلب نکرده همیشه مراد نیست گاهی بهانه ای ست که قربانی ات کنند

در غلغله جمعی و "تنها" شده‌ای باز/آنقدر که در پیرهنت نیز غریبی

هم از سکوت گریزان، هم از صدا بیزار چنین چرا دلتنگم؟! چنین چرا بیزار

یک نقطه بیش فرق رحیم و رجیم نیست از نقطه ای بترس که شیطانی ات کنند آب طلب نکرده همیشه مراد نیست گاهی بهانه ای ست که قربانی ات کنند

تلخ و شیرین جهان چیزی به جز یک خواب نیست مرگ پایان می دهد یک روز این کابوس را

مگرد بی‌سبب‌ ای ناخدا که غرق شده‌ست جزیره‌ای که به سودای آن به آب زدیم! 🥀

تلخ شیرین جهان چیزی به جز یک خواب نیست مرگ پایان می‌دهد یک روز این کابوس را

آنچه را عقل به یک عمر به دست آورده‌ست دل به یک لحظه‌ی کوتاه به هم میریزد.

آدم خلیفه تنهای خدا روی زمین است امپراتوری که گاهی باید برگردد به آخرین سلاح اش (..... وسلاح او گریه است)

آنچه را عقل به یک عمر به دست آورده ست دل به یک لحظه کوتاه به هم می ریزد :)

من و تو رود شدیم و جدا شدیم از هم من و تو کوه شدیم و نمی رسیم به هم بیا شویم چو خاکستری رها در باد من و تو را برساند مگر نسیم به هم

بیچاره آهویی که صید پنجه‌ی شیری‌ست بیچاره‌تر شیری که صید چشم آهویی...

یوسف! به این رها شدن از چاه دل مبند این بار می‌برند که زندانی ات کنند ای گل گمان مکن به شب جشن می‌روی شاید به خاک مرده ای ارزانی‌ات کنند یک نقطه بیش فرق رحیم و رجیم نیست از نقطه ای بترس که شیطانی ات کنند آب طلب نکرده همیشه مراد نیست گاهی بهانه ایست که قربانی ات کنند