بریده‌های کتاب ده غلط مشهور درباره اسرائیل

پیش از ظهور صهیونیسم، عمدتاً مسیحی‌ها بودند که بنا به دلایل کلیسایی [و اعتقاد به رجعت حضرت مسیح پس از استقرار یهودی‌ها در فلسطین] تمایل داشتند یهودی‌ها به صورت دائمی‌تری در فلسطین سکونت پیدا کنند.

راه حل تشکیل دو دولت شبیه جسدی است که هر از گاهی آن را از سردخانه بیرون می‌کشند لباس‌های زیبا تنش می‌کنند و طوری جلوه‌اش می‌دهند که گویی زنده است و هربار که مشخص می‌شود هیچ جانی در این پیکر نمانده دوباره آن را به سردخانه بر می‌گردانند.

آنها گرچه به خدا و وجود خدا ایمان نداشتند اما با این وجود ایمان داشتند که همان خداوند وعده تصاحب و مالکیت فلسطین را به آنها داده است.

در دوره حکومت روم، و بعدها در دوره بیزانس، فلسطین یکی از استان‌های امپراطوری بود و سرنوشت آن هم تاحد زیادی به بخت و اقبال رم (و بعدها به بخت و اقبال قسطنطنیه) بستگی داشت. از اواسط قرن هفتم میلادی به بعد، تاریخ فلسطین شدیدا به جهان عرب و دنیای اسلام گره خورد (البته به‌جز یک وقفه کوتاه در دوران قرون وسطی که این منطقه به صلیبی ها واگذار شد).

بنابراین فلسطین یک سرزمین خالی نبود. فلسطین بخشی از جهان ثروتمند و حاصلخیز شرق مدیترانه در قرن نوزدهم و در مسیر نوسازی و ملی گرایی بود. فلسطین بیابانی نبود که منتظر شکوفایی باشد. فلسطین از حيث مفهومی یک کشور بود و آماده میشد تا به عنوان یک جامعه مدرن وارد قرن بیستم شود، با تمامی محاسن و معایب چنین دگرگونی و تبدیل از یک بخش امپراطوری عثمانی به یک کشور مستقل. اما استعمار این کشور توسط جنبش صهیونیسم، این روند را ناکام گذاشت و آن را برای اکثریت مردمی بومی‌ای که آنجا زندگی می‌کردند تبدیل به یک فاجعه کرد.

ریشه‌های صهیونیسم امروزی را می‌توان عملا در قرن هجدهم و چیزی که جنبش روشنگری یهودی خوانده میشد یافت. آن‌ها گروهی از نویسندگان، شاعران و خاخام‌ها بودند که زبان عبری را احیا و مرزهای آموزش سنتی و مذهبی یهودی را به سمت پژوهش‌های فراگیرتر علمی، ادبی و فلسفی پیش بردند در پی رشد این جنبش در سراسر اروپای مرکزی و شرقی، کم‌کم روزنامه‌ها و مجلات عبری رو به ازدیاد گذاشت.