بریده‌های کتاب ده غلط مشهور درباره اسرائیل

تعریف پاکسازی نژادی به هرگونه اقدامی از سوی یک نژاد و قوم مشخص گفته می‌شود که به منظور بیرون راندن یک گروه نژادی و قومیتی دیگر صورت گیرد به این هدف که یک منطقه مخلوط نژادی را به یک منطقه خالص نژادی تبدیل کند، چنان اقداماتی فارغ از اینکه به چه وسیله‌ای انجام گیرد به حد «پاکسازی نژادی» بالغ می‌شود (حال وسایل انجام آن می‌تواند از اجبار و تهدید تا اخراج و کشتار دسته جمعی را شامل شود) .

منطقه‌ای که امروزه از نظر سیاسی اسرائیل یا فلسطین خوانده می‌شود از دوران روم [باستان] رسماً یک کشور بوده است.

گاندی مقاله اش را با بیان این صحبت آغاز کرده بود که از صمیم قلب با یهودی ها همدلی دارد، کسانی که به عنوان یک ملت برای قرون [متوالی در معرض رفتارهای غیرانسانی و آزار و اذیت بوده اند، اما در ادامه اضافه کرده بود: اما همدلی من با یهودی ها باعث نمی شود چشمم الزامات عدالت را نبیند. اشک ریختن برای وطن ملی یهودیها آنقدری برای من جذابیت ندارد. یهودی ها در کتاب مقدس و در آن سخت کوشی ای که پس از بازگشت به فلسطین نشان داده اند دنبال جواز این مسئله گشته اند. [اما] چرا آنها نباید مانند دیگر مردم روی زمین کشوری را وطن خود قرار دهند که در آن به دنیا آمده اند و روزی شان را از آن به دست می آورند؟

هرتزل [...] این پیغمبر جنبش صهیونیسم برای سرزمین موعود صهیون به صورت جدی جایگزین‌هایی جز فلسطین را هم در نظر گرفته بود. مثلا اوگاندا. او حتى به نقاط دیگری در آمریکای شمالی و آمریکایی جنوبی و آذربایجان هم نظر داشت.

فضای عمومی [جامعه و جهان] با علنی شدن اعلامیه بالفور در دوم نوامبر ۱۹۱۷ [ ۱۱ آبان ۱۲۹۶] از این اتحاد آگاه شدند. علامیه بالفور نامه‌ای بود از سوی وزیر امور خارجه بريتانيا [لرد بالفور] به رهبران جامعه یهودیان انگلستان که در آن به آنها قول پشتیبانی کامل از ایجاد یک وطن یهودی در فلسطین را می‌داد.

مستأجران [ و رعیت‌ها] برای قرن‌های متوالی در این زمین‌ها زندگی کرده بودند، ولی حالا مجبور بودند بروند و در زاغه‌ها و خیابان‌های کثیف پرجمعیت و فقیرنشین شهرها زندگی کنند. در یکی از همین زاغه‌ها در شمال شرقی حیفا، سخنران تبعیدی سوری، عزالدین قسام در اوایل دهه ۱۹۳۰ اولین پیروان خود را برای راه انداختن جنگ اسلامی مقدس [یا همان جهاد] علیه بریتانیا و جنبش صهیونیسم جذب کرد. میراث او چنان محفوظ ماند که بعدها نام او را بر روی شاخۀ نظامی جنبش حماس گذاشتند.

شارون رئیس جمهور ایده آل ایالات متحده را به عنوان یک هم‌پیمان محتمل برای طرح‌های جدید خود برگزید. رئیس جمهور جورج دبیلو بوش به شدت تحت تاثیر مسیحیان صهیونیست قرار داشت و ای بسا همان دیدگاه آنها را داشت که حضور یهودی‌ها در «سرزمین مقدس» بخشی از محقق سازی سناریوی آخرالزمانی‌ای است که شاید سرآغازی بر بازگشت دوباره مسیح باشد.

در دوره حکومت روم، و بعدها در دوره بیزانس، فلسطین یکی از استان‌های امپراطوری بود و سرنوشت آن هم تاحد زیادی به بخت و اقبال رم (و بعدها به بخت و اقبال قسطنطنیه) بستگی داشت. از اواسط قرن هفتم میلادی به بعد، تاریخ فلسطین شدیدا به جهان عرب و دنیای اسلام گره خورد (البته به‌جز یک وقفه کوتاه در دوران قرون وسطی که این منطقه به صلیبی ها واگذار شد).

آنها گرچه به خدا و وجود خدا ایمان نداشتند اما با این وجود ایمان داشتند که همان خداوند وعده تصاحب و مالکیت فلسطین را به آنها داده است.

راه حل تشکیل دو دولت شبیه جسدی است که هر از گاهی آن را از سردخانه بیرون می‌کشند لباس‌های زیبا تنش می‌کنند و طوری جلوه‌اش می‌دهند که گویی زنده است و هربار که مشخص می‌شود هیچ جانی در این پیکر نمانده دوباره آن را به سردخانه بر می‌گردانند.

پیش از ظهور صهیونیسم، عمدتاً مسیحی‌ها بودند که بنا به دلایل کلیسایی [و اعتقاد به رجعت حضرت مسیح پس از استقرار یهودی‌ها در فلسطین] تمایل داشتند یهودی‌ها به صورت دائمی‌تری در فلسطین سکونت پیدا کنند.