بریده‌های کتاب خردم کن

اگر از تو نترسند ، شکارت می‌کنند مردم چیزهایی که می‌ترسند شکار می‌کنند . (آرون وارنر )

به قدری روح بخش وصمیمی است که مانند ضربه ی ناگهانی صاعقه وجودم را در بر می نوردد

وسط اقیانوس تصوراتم سرگردان رها شده ام و شنا هم بلد نیستم <<جولیت>>

به این باور رسیده ام که خطرناک ترین آدم دنیا کسی است که حس پشیمانی ندارد. کسی که هرگز عذر خواهی نمیکند و در نتیجه در صدد طلب بخشش بر نمی آید. چون در نهایت احساساتمان است که تضعیفمان میکند،نه اعمالمان...

وارنر اسمم را فریاد میزند و من به رغم تمام تلاشم سرم را بلند میکنم و نگاه میکنم. چشم هایش دو گلوله سبز رنگ اند که قاب شیشه ای را سوراخ کرده اند. در وجودم رسوخ می کنند. نفس عمیقی می کشم و امیدوارم نمیرم. نفس عمیقی می کشم و آهسته از طناب پایین می روم. نفس عمیقی می کشم و امیدوارم وارنر نفهمیده باشد کمی قبل چه اتفاقی افتاد. امیدوارم نفهمیده باشد کمی قبل دستش به پایم خورد. و هیچ اتفاقی نیوفتاد.

"پس چرا اسمت را به من نمی‌گی؟" به جلو خم می‌شود و من یخ می‌زنم. یخم آب می‌شود. ذوب می‌شوم. زمزمه می‌کنم:" جولیت. اسمم جولیته."

"دارم از کوهی بالا می روم و پاهایم مدام لیز می‌خورند. باید دست‌آویزی پیدا کنم."

ماه مصاحب باوفایی است. هرگز ترکمان نمی کند. همیشه آنجاست، مراقب، استوار، ما را در لحظات تاریک و روشنمان می شناسد، و درست مثل ما مدام در تغییر است. هرروز نسخه ای متفاوت از خودش است. گاهی ضعیف و رنگ پریده است، گاهی نیرومند و پر نور. ماه درک می کند انسان بودن یعنی چه.

"لمس دست های تو تنها چیزیه که نمی‌زاره عقلم رو از دست بدم."

"«تو یه مریضی...تو یک هیولای عوضی مریضی..» «این جواب درستی نیست...» «این تنها جوابیه که ازم می‌شنوی.» به نظر می‌رسد واقعا نا امید شده است «اما من دوست دارم.» «ازت متنفرم»" :)

"زندگی سرد و غم انگیزه. گاهی باید یاد بگیری چطور اول شلیک کنی..."

«مردم چیز هایی رو که میترسند شکار میکنن»

امید مرا در آغوش میکشد،میان بازوانش نگه میدارد،اشک‌هایم را پاک میکند و میگوید امروز و فردا و دوروز بعد خوب خواهد بود و من چنان وهم زده ام که به خودم جرأت میدهم باور کنم.

تو مدت ها سعی کردی کسی باشی که نیستی و فرقی نمی کرد هرکاری می‌کردی اون حرومزاده ها هیچ وقت راضی نبودند. اون ها هیچ وقت قانع نمی‌شدند. اون ها هیچ وقت عین خیالشون نبود،بود؟

نجوا میکند:《 زندگی سرد و غم انگیزه. گاهی باید یاد بگیری چطور اول شلیک کنی.》

خورشید متکبر و خودبین است ، همیشه وقتی از ما خسته می شود دنیا را رها می کند و می رود. ماه صاحب با وفایی است . هرگز ترکمان نمی کند. همیشه انجاست، مراقب، استوار، مارا در لحظات تاریک و روشنمان می شناسد، و درست مثل ما مدام در حال تغییر است. ..

خورشید متکبر و خودبین است،همیشه وقتی از ما خسته می شود دنیا را رها می کند و می رود.ماه صاحب با وفایی است.هرگز ترکمان نمی کند.همیشه آنجاست،مراقب،استوار،ما را در لحظات تاریک و روشنمان می شناسد،و درست مثل ما مدام در حال تغییر است...

《من زندگی ام را لابه لای صفحات کتاب ها سپری کرده ام . در نبود ارتباطات انسانی با شخصیت های کاغذی پیوندی نزدیک داشتم .در خلال داستان های بافته در تاروپود تاریخ عشق و شکست را زندگی کردم ؛با آن ها نوجوانی را تجربه کردم .دنیای من شبکه ی درهم تنیده ای از کلمات است ،عضو را به عضو،استخوان را به زردپی ، و افکار و تصاویر را به هم متصل کرده است . وجود من متشکل از حروف است ،شخصیتی که با جملات خلق شده ،ساخته و پرداخته ی تخیلات داستانی است.》

_لااقل من راستگوام. +تو خودت همین الان قبول کردی که دروغ گویی! ابروهایش را بالا می اندازد. _لااقل راستش رو می گم که دروغگو ام.