بریده‌های کتاب زندگی خود را دوباره بیافرینید

با فرار ما زندگی عاطفی خود را رها می کنیم . ما احساس نمی کنیم ، ما بی حس راه می رویم ، قادر به تجربه ی لذت و درد واقعی نیستیم . از آنجا که از مواجهه با مشکلات اجتناب می کنیم ، در نهایت اغلب به اطرافیان خود آسیب می رسانیم . ما همچنین مستعد عواقب وحشتناک اعتیاد مانند الکل و نوشیدنی هستیم .

آنچه برای رشد بدان نیاز داریم : ۱ . امنیت اولیه ۲ . ارتباط با دیگران ۳ . استقلال فردی ۴ . عزت نفس ۵ . ابراز وجود ۶ . محدودیت های واقع گرایانه

تله های زندگی را میتوان از طریق سه ویژگی اساسی تشخیص داد : ۱ . آنها الگوها و طرح هایی همیشگی هستند . ۲ . آنها « خودنابودگر » هستند . ۳ . آنها برای بقا می جنگند .

تکرار مداوم دردها و رنج های کودکی مان ، یکی از آگاهی های اصلی در روان درمانی با رویکرد روانکاوی است . فروید چنین فرایندی را (تکرار بی اختیار) نامیده است ‌.

### ۱. **طرحواره‌ها؛ زندان‌های نامرئی ذهن** *"طرحواره‌ها باورهای عمیقی هستند که در کودکی شکل می‌گیرند و مانند عینکی بر چشم ما، تمام تجربیات زندگی را تحریف می‌کنند."*

اما فرار همیشه راه حل خوبی نیست.مشکل فرار این است که هیچ گاه راز و رمز غلبه بر تله زندگی را نخواهیم آموخت.روبه رو نشدن با واقعیت به این معنا نیست که واقعیت دست از سر ما بر می دارد.ما نمی توانیم مشکلات را تغییر بدهیم چون هیچ گاه گردن خود را خم نکرده و به وجود مشکلات اذعان نکردیم.بلکه با پناه بردن به رفتارهای محکوم به شکست به تداوم روابط آسیب‌زا دامن زدیم.اگرچه خواهان زندگی بی دردسر و راحت هستیم ، عملا شانس خودمان را برای تغییر مسائل رنج آور از دست داده ایم.

خروج از تلهٔ آسیب پذیری یعنی بازگشت به زندگی.

چیزهایی هستند که شما قادر به تغییر آنها هستید و عواملی وجود دارند که نمی توانید تغییر دهید. پیش نیاز خودسازی، پذیرش خودتان است.

تله ی کمبود احساسی فراگیر است. این احساس که لایق عشق نباشید. چنان احساس نقص یا ناشایستگی میکنید که حتی والدین تان هم نمی توانند شما را به خاطر خودتان دوست داشته باشند یا به شما احترام بگذارند. شما تقریباً با قطعیت احساس میکردید والدینتان «حق» داشته اند از شما عیب جویی کنند برای شما ارزشی قائل نباشند طردتان کنند یا به شما عشق ندهند. احساس میکردید لیاقتتان همین است به عنوان یک کودک خودتان را مقصر میدانستید هر چیزی که اتفاق می افتاد به خاطر این بود که «شما» خیلی بی ارزش ناشایست و دارای کمبود بودید به همین دلیل احتمالاً به جای این که از طرز برخوردی که با شما میشد احساس عصبانیت کنید، بیش تر احساس شرمندگی و غصه داشتید.

خطر شکست را بپذیرید‌. این تنها راه موفقیت است.

ما برای به خاک سپردن حقیقت وجودمان بهای گزافی می‌پردازیم؛

درمانگر: خب اگه واقعا توی مهمونی ها با بقیه صحبت نمی‌کردی، پس چیکار می‌کردی؟ آدام: صرفا وارد دنیای کوچیک خودم می‌شدم.

⚜️ما محکوم به تکرار اشتباهات گذشته هستیم، مگر آنکه به تلاشی آگاهانه دست بزنیم.⚜️