بریده‌های کتاب استاد: صد روایت از زندگی آیت الله سیدعلی قاضی

معتقد بود همین که کسی مقید به خواندن نماز اول وقت حتی بدون حضور قلب باشد،نماز کارش را درست خواهد کرد!

اگر عیاشان و خوشگذران ها بدانند که در معرفت الهی چه مقدار شور و عشق و لذت است دست از همه آن کار ها برداشته و به طرف معرفت الهی روی آرند آیت الله سید علی قاضی

از خدا عشق خدا را بخواهید به شاگردانش توصیه کرده بود این دعا را در قنوت نمازهای واجب و مستحبشان بخوانند: «اللَّهُمَّ ارْزُقْنِي‏ حُبَّك‏ وَ حُبَّ ما تُحِبُّه‏ُ وَ حُبَّ مَن‏ْ یُحِبُّکَ وَ العَمَلَ َ الَّذِي ْ يُبَلِّغُنِي اِلی حُبِّکَ وَ اجْعَل‏ْ حُبَّك اَحَبَّ الاَشیاءِ اِلیَّ». خدایا، عشق خودت، عشق به آنچه تو دوستش داری، عشق به کسی که تو را دوست دارد و عملی که مرا به عشق تو برساند، به من روزی کن. خدایا، عشق خودت را محبوب‌ترین چیز‌پیش من قرار بده.

حتی بچه های کوچک که وارد خانه می شدند به احترام آنها از جا بلند می‌شد!

نماز را بازاری نکنید.اول وقت بجا بیاورید و با خضوع و خشوع.اگر نماز را حفاظت کردید همه چیزتان محفوظ می ماند!

عیدی روز عید بود. با چند نفر از دوستان، به زیارت مرقد استادمان آقای قاضی رفتیم. یکی از رفقا خطاب به روح استاد گفت: «امروز عید است. ما از شما عیدی می‌خواهیم.» ناگهان در همان بیداری دیدیم آقای قاضی با عمامه و عبا و جامی از گلاب آمد و کف دست ما از آن گلاب ریخت. بعد مقابل چشمان بهت زده ما گفت: «من از خدا خواستم که جسمم در برزخ، در اختیار خودم باشد.»

نفس انسان مثل همین حوض است. اگر آرامش داشته باشد، اضافات و کثافات ته نشین می‌شود. راه کسب این آرامش چیست؟ سکوت. وقتی پر حرفی می‌کنیم و خودمان را به تلاطم می‌اندازیم، درواقع داریم نفس‌مان را زیر و رو می‌کنیم!

دل هیچ کس را نرنجانید!!!

در زبان عربی بی نظیر بود. چهل هزار کلمه از حفظ داشت . شعر عربی را چنان می سرود که خود عرب ها هم تشخیص نمی دادند سراینده آن ایرانی است.

اهانت به بچه سید،اهانت به رسول الله است.

کاهو یک روز به دکان سبزی فروشی رفته بودم. دیدم آقای قاضی خم شده و دارد کاهو سوا می‌کند؛ ولی فقط کاهوهایی را برمی‌دارد که پلاسیده است و برگ‌های ضمخت دارد. کاهوها را با مغازه‌دار حساب کرد، زیر عبا زد و راه افتاد. دنبالش راه افتادم: «سوالی دارم! چرا برعکس همه، این کاهوهای خراب را سوا کردید؟!» گفت: «آقا جانِ من! این مرد فروشنده، آدم بی‌بضاعت و فقیری است.‌ من گهگاهی به او کمک می‌کنم ولی نمی‌خواهم چیزی بلاعوض به او داده باشم، مبادا عزت و آبرویش از بین برود و خدای ناخواسته عادت کند به مجّانی گرفتن و در کسب و کار ضعیف شود. می‌دانستم که این تابوت‌ها خریدار ندارد و زور به این آقا دکان خود را ببندد، همه را بیرون می‌ریزد. برای ما که فرقی ندارد کاهوی لطیف و نازک بخوریم یا از این کاهو‌ها...!»

وصیت نماز اول وقت را مربی هر انسانی می‌دانست که می‌شود با مراعات آن، به کمال رسید: «اگر کسی نماز واجبش را در اول وقت خواند و به مقامات عالیه نرسید، مرا لعن کند!» معتقد بود همین که کسی مقید به خواندن نماز اول وقت حتی بدون حضور قلب باشد، نماز کارش را درست خواهد کرد.

محال بود از خواب بیدار شود و بدون وضو دوباره بخوابد. می‌گفت:« بیست سال است که بی وضو نمانده‌ام. بیست سال است که نخوابیدم، مگر با وضو.»

ای فرزند!دنیا می خواهی نماز شب بخوان ؛اخرت می خواهی، نماز شب بخوان!