بریده‌های کتاب حرکت

کفر متحرک به اسلام می‌رسد ولی اسلام راکد، پدربزرگ کفر است.

شناخت، عقيده، نظام، احكام اين همه بايد در رابطه با هم طرح شوند و خود احكام نيز در ارتباط با هم بررسى شوند. نمى‌توانيم زكات را بدون توجه به آثار آن بررسى كنيم؛ كه آثار زكات با مبانى ديگر فقه اسلامى در رابطه است و همين ارتباطِ احكامِ اسلامى است كه روشن كنندۀ مسائلى است كه ما به اسلام بسته‌ايم و بر آن تحميل كرده‌ايم. با جريان زكات شايد نظام پولى عوض و وضعيت اسكناس به هم بخورد

تربیت‌ اسلامی با تربیت مسلمین و اخلاق اسلامی با اخلاقی که بین مسلمانان مطرح است، بسیار تفاوت دارد.

ما آگاهی یک عمر را پیدا میکنیم، ولی حرکت یک روز را هم نداریم... اینجاست که این آگاهی‌، خود بار و وبال ماست.

کسانی که سر به بالا دارند و حرکتی متعالی را میخواهند مثل سنگ نیستند تا با هل دادن به جایی برسند؛ چرا که وقتی این نیرو تمام شد سقوط میکنند که سقوط یک اصل طبیعی برای سنگ هاست. ولی اگر ریشه ها در انسان جان گرفت آنچه برای همه غیر طبیعی است طبیعی ترین خواهد بود که حرکت بر خلاف جریان طبیعی سنگها یک اصل طبیعی برای حرکت گیاهان است.

شناخت عظمت انسان، شناخت ارتباط انسان با جهان قانونمند و با جامعهٔ مرتبط را اسلام می‌گویند.

ارزش در شغل نیست که در نقش آدمی است.

این طور نیست که فقط بشنوید و بعدهم اگر شناختید و حرکت نکردید، هیچ مشکلی پیش نیاید. کسانی که به اندازه تمامی عمرشان آگاهی به دست آوردند، ولی به اندازه یک لحظه هم گامی برنداشتند، بدانند که همین آگاهی ها اغلال و زنجیرهایشان میشود و آهنها را خرد و خسته می‌کند. اینکه می‌بینید با باری از معلومات هرکدام فرعونی شده ایم، به همین خاطر است که *آگاهی یک عمر را به دوش گرفته ایم ولی حرکت یک لحظه را هم نداشتیم* .

پس شروع حرکت که ضرورت حرکت نیز از آن مایه می‌گیرد، از لحظه‌ای است که تو می‌فهمی از همه چیز هایی که با آن مأنوس هستی، بزرگ‌تری. بزرگ‌تری چون آنها به تو ختم شده‌اند و تو میوهٔ‌ این درختی و هیچ وقت به ریشه و خاک و سنگ، برگشت نخواهی کرد.

در موقعیت ضعف، وقتی تو نمی توانی اقدامی بکنی، بیرون بیا تا با قدرت برگردی.

مادامی که انسان، رشد هماهنگ نداشته باشد و خودش زیاد نشده باشد، هر نوع زیادتی و هر نوع تربیتی برایش جز رنج نخواهد داشت.

نشان دادن فقر و درد و رنج، انسان را جز تا سرزمین رفاه پیش نمی‌برد. جامعه‌ی او از دامپروری بالاتر نخواهد رفت. حکومت و سیاست او هدفی جز در این سطح نخواهد داشت. آزادی او چیزی جز هرز دادن او، رفاهش چیزی جز به پوچی رساندن او، تکاملش چیزی جز در بن بست گذاشتن او، به همراه نخواهد داشت.

ما زود شروع می‌کنیم. هنوز بال در نیاورده پرواز می‌کنیم. اینجاست که زود از پا می‌افتیم و طعمه‌ی دیگران می‌شویم ...