-آقا کوچولو، بابا مامانت کجا هستند؟ برو دستشان را بگیر. +بابام شهید شده آقا! من خودم بزرگم.

«رب اشرح لی صدری» خدا سینه‌ام را بشکاف. آی خدا. سینه‌ام را آن‌قدر گشاد کن که همه چیز توش جا شود! با همین مته بشکافش! کارم را هم هرجوری می‌خواهی آسان کن، سخت کن. حرفم را بفهمند، نفهمند. تو زبانم عقده باشد، نباشد. این‌ها دیگر مهم نیست. «ویسرلی امری» و «یفقهوا قولی» ش «واحلل عقدة من لسانی» ش مال خود موسا! نخواستیم!

هر دو می‌دانستند برای نماز شب وضو می‌گیرند ولی به روی خود نمی‌آوردند. اگر هم مجبور می‌شدند به هم سلام کنند، آن وقت ارمیا می‌گفت: «وقتی خوابیدی خواب ما را هم ببین»