بریده‌های کتاب یک مرد ناشناخته

من در طول زندگی ام خیلی چیزها را تجربه کردم، آن قدر زیاد که خاطراتم همین الان هم در سرم رژه می روند؛ و من الان با همه عقلم، با همه روح درد کشیده ام، با تمام وجودم فهمیدم که هدف انسان یا یک چیز است و یا هیچ: عشق فداکارانه به یک نفر. این چیزی است که ما باید به سمتش برویم و هدفی است که برایش آفریده شده ایم. این عقیده ای است که من به آن ایمان دارم!

راستش معتقدم که احساسات خوب درونی به معنای خوشبختی در این دنیا نیست. برای اینکه احساس آزادی و خوشحالی کنی، هرگز نباید از این واقعیت فرار کنی که زندگی بی رحم، خشن و ظالم است و دقیقا باید بر اساس ارزش ها و معیارهای دنیوی عکس العمل نشان دهی و رفتار کنی.

هر وقت که می خواهم به کسی ابراز عشق کنم، از گفتن حرف دلم ناتوان می‌شوم.

وقتی که می‌دانی کسانی را داری که برای بهبودی‌ات، درست مثل به انتظار عید نشستن، لحظه‌شماری می‌کنند حتی بیمار شدن هم دلپذیر است.

همه مسائل انتزاعی، که در قلمرو احساس و درک قرار میگیرند، از نظر او غیر قابل درک و کسالت آور بودند درست مثل این که برای آدمی که گوش ندارد موسیقی بنوازی. او فقط از دید تجارت و کسب و کار به مردم می‌نگریست و آنها را به دو دسته توانا و ناتوان تقسیم میکرد. هیچ تقسیم بندی دیگری از نظر او وجود نداشت. صداقت و نجابت از نظر او تنها نشانه هایی از توانا بودن فرد بودند. از نظر او میگساری، ورق بازی، و غرق در فساد شدن تا زمانی که به کار و تجارت فرد آسیبی نمی‌زد مجاز بود. اعتقاد داشت که ایمان به خدا چندان عاقلانه نیست اما از دین به عنوان یک اصل بازدارنده مهم برای مردم باید پاسداری کرد، چرا که اگر دین نباشد، مردم کار نخواهند کرد. تنبیه تنها برای القای ترس است و هیچ دلیلی برای زندگی در روستا وجود ندارد چرا که زندگی در شهر کاملاً خوب و دوست داشتنی است و چیزهایی از این قبیل.

چه شادی عظیمی به انسان می‌دهد؛ این فکر که در کنار زندگی خودت، زندگی کسی دیگر هم در جریان باشد.❤️

شانس زندگی کردن فقط یک بار به انسان داده می‌شود، و او دوست دارد که شادمانه، هدفمند و زیبا زندگی کند، هر انسانی دوست دارد که یک نقش برجسته، مستقل و باشکوه در زندگی ایفا کند، انسان میتواند تاریخ را طوری رقم بزند، که هیچ یک از آیندگان حق نداشته باشند به او بگویند: او موجود بی ارزشی بود. یا حتی بدتر از آن.... من به هدفمند بودن در زندگی و نیز ضرورت هر چیزی که در اطرافمان اتفاق می‌افتد ایمان دارم، اما من به این ضرورت‌ها چه کار دارم؟ من چرا باید خودم را به تباهی بکشانم و دست از زندگی بکشم؟

خانه یک مرد پاک و نجیب باید درست مثل یک کشتی جنگی خالی از هرگونه چیز اضافی باشد نه زنی، نه بچه‌ای، نه کهنه ای و نه ظرف و ظروف آشپزخانه ای...

هر آنچه شما به تمسخر گرفتید، هم اکنون شما را به تمسخر گرفتند.

سال نو مبارک، همراه با بهترین آرزوها. زودتر با من تماس بگیر، دلم خیلی برایت تنگ شده. با رفتنت روح زندگی هم از اینجا رفت. حیف که نمی‌توانم هزاران بوسه برای تو بفرستم. شاد باش‌ای شادی من.

یک بار سر شام - ما هر شب برای شام سوپ و کباب از رستوران سفارش می دادیم من که حالی خوش داشتم از او پرسیدم پولیا تو به خدا اعتقاد داری؟" "فکر کن که نداشته باشم " من گفتم:" خوب پس معتقدی. آیا اعتقاد داری که محاکمه ای وجود خواهد داشت و همه ما برای اعمالمان پاسخگو خواهیم بود؟ " او پاسخم را نداد فقط شکلکی مسخره از خودش در آورد و این بار وقتی که به چشمان سرد و از خودراضیاش نگاه می‌کردم. فهمیدم که برای این موجود سالم و کامل، نه خدا، نه وجدان، نه قانون، هیچ چیز معنی ندارد و اگر میخواستم کسی را بکشم، چیزی بدزدم، یا جایی را به آتش بکشم، شریکی بهتر از او پیدا نمی‌کردم؛ البته در صورتی که برای این کار به او پول می‌دادم.

معنی زندگی فقط در یک چیز خلاصه می‌شود: مبارزه! این که پایت را بر سر ابلیس بدطینت بگذاری و آن را بشکنی. معنی زندگی اینست، تنها همین و هیچ معنی دیگری ندارد.

ما ابتدا موجوداتی ضعیف هستیم، سپس جوانه زده و تنومند می‌شویم و در پایان هم سقوط خواهیم کرد. سرنوشت ما در نهایت به پزشکها و عزادارها ختم می‌شود. تنها چیزی که ما بلدیم، صحبت درباره خستگی و از پاافتادگی است، اما هیچ کس نمیتواند نه من و نه تو را از این بابت سرزنش کند؛ ما برای این که سرنوشت یک نسل را به خواست خودمان تغییر دهیم، بسیار کوچکیم. اینجاست که باید بدانیم حتما این حقیقت دلایلی مهم و اساسی دارد. که شاید از نقطه نظر بیولوژیکی بتوان گفت این امر یک دلیل وجودی محکم دارد.

بگذار با این لحن سبک‌سرانه و توهین‌آمیز با من صحبت کند، بگذار هر کاری بکند، فقط مرا رها نکند او گنجینه من است. الان می‌ترسم که تنها بمانم.

تو به من بگو چه می خوانی تا من به تو بگویم چگونه انسانی هستی.

چقدر مضحک است، که اندیشیدن را کنار بگذاریم، و برای افکار خود، هر چند هوشمندانه باشند، ارزش قائل نشویم و در مقابل افکار نادان‌های مختلف به لرزه درآییم، تا همین چندی پیش من در مقابل افکار و اعتقادات دیگران میترسیدم و به لرزه می افتادم، اما از زمانی که به خودم گوش دادم و تصمیم گرفتم که به روش خودم زندگی کنم چشمانم باز شد، به ترس احمقانه ام غلبه کردم و حالا خوشحالم و این چنین خوشحالی ای را برای همه آرزو میکنم.

┃📓 #تیکه_کتاب بیا زندگی کنیم! خورشید روزی دو بار طلوع نمیکند، ما هم دو بار به دنیا نمی‌آییم. هر چه زودتر به آنچه از زندگی‌ات باقی مانده بچسب...

من قدرت تحمل اشک را ندارم. اشک مرا خلع سلاح می‌کند. وقتی او گریه می‌کند، حاضرم برای عشق ابدی سوگند بخورم و خودم هم همراهش زار زار گریه کنم.

به نظر من اگر خواست خدا در کار نباشد، حتی یک تار مو هم از سر ما بر زمین نمیافتد؛ هیچ چیزی چه در طبیعت و چه در وجود انسان از این قاعده مستثنی نیست. وجود هر چیزی که در این دنیا هست، حتماً لازم و ضروری بوده و همه چیز به بهترین شکل بنا شده است. پس چه دلیلی دارد که ما این قدر نگران باشیم و نامه‌های ناامیدانه بنویسیم؟

هر چه‌قدر این خانه را با چیزهای زیادی و به دردنخور پر کنی, هوای کمتری برای نفس کشیدن باقی می‌ماند.