هر چه‌قدر این خانه را با چیزهای زیادی و به دردنخور پر کنی, هوای کمتری برای نفس کشیدن باقی می‌ماند.

اما آدم باید مغزش را هم به کار بیندازد. باید منطقی بود. هر داستان عشقی‌ای که ما این روزها شنیدیم یا در داستانها و نمایشنامه ها به چشممان‌خورد، همگی متحدانه تایید میکنند که هیچ رابطه عاشقانه ای بیش از دو سال یا در نهایت سه سال، دوام نمی‌آورد. او باید این را بداند، و بنابراین تمام این کارها، خریدن قابلمه و قوری، و توقع یک عشق ابدی، هیچ نیست مگر فریب خودش و من. در این که او شیرین و جذاب است شکی نیست، اما او همه برنامه های زندگی من را به هم ریخت. هر چیزی را که تاکنون چرند و مزخرف میدانستم او به زندگی‌ام وارد کرد، او با من در مورد مسائلی مثل وجود خدا و بت پرستی حرف میزند، بله او شیرین و جذاب است اما بنا به دلایلی وقتی از سرکار به خانه برمی‌گردم، احساس خوبی ندارم؛ گویی انتظار چیزی ناخوشایند را در خانه دارم، حال من درست مثل اجاق سازهایی است که همه اجاقها را خراب کرده اند و آجرهایشان را بر روی هم انبار کرده‌اند. خلاصه، من الان در ازای عشق پولی نمی‌پردازم، بلکه در ازای آن آرامش خاطرم را می‌دهم. و این اصلا خوب نیست.

تمسخرهای اورلف و دوستانش هیچ حد و مرزی نداشت و هیچ کس و هیچ چیز از آنها مصون نبود. آن ها اگر درباره دین یا فلسفه یا امور مردم حرف می‌زدند، حرف زدنشان سرشار از تمسخر و طنز بود. در پترزبورگ یک روش تربیتی عجیب و غریب وجود دارد که باعث میشود مردم هر پدیده ای که در این دنیا وجود دارد را به تمسخر بگیرند. آنها حتی از کنار فقر و یا خودکشی هم بدون انداختن یک تکه ی بی مزه نمی گذرند. اما اورلف و دوستانش تنها به جوک گفتن یا مسخره کردن اکتفا نمی کردند. آن‌ها می‌گفتند خدایی وجود ندارد و به هنگام مرگ، انسان کاملا ناپدید می‌شود؛ انسانهای جاودان تنها در آکادمی فرانسه یافت می‌شوند.

مثل یک فراری هستی که از میدان جنگ می‌گریزد؛ اما برای این که خجالت و شرمش را پنهان کند، شجاعت و جنگ را به تمسخر می‌گیرد.