بریده‌ کتاب‌های طبیعت بیجان با صدف ها و لیمو

جهان را که توصیف می‌کنیم به بیانِ آنچه خود هستیم نزدیک‌تر می‌شویم.

قلب، نهان‌خانه‌ی چیزهای از دست‌رفته است.

آنچه سرانجام بر بوم ثبت شده نه خود شئ که شیوه‌ی دیدن است_ابژه ی آمیخته به سوژه.

که خودش واقعیتِ خود است،خودش محکِ بی‌پروایی است بر آنچه هست.

ما عادت کرده‌ایم چیزهای خیلی نزدیکمان را نبینیم.