بریده‌ای از کتاب طبیعت بیجان با صدف ها و لیمو اثر مارک دوتی
1404/5/14
صفحۀ 9
نوشتن از خود یک‌جور دستِ پیش گرفتن در برابر مرگ است و هراسِ فراموشی و فنا، مومیایی‌کردنِ نفس است، تمنای پیش‌انداختنِ محاکمه است، شلاق تطهیر است بر خود و بر میدانِ دید یا خواستِ فراهم‌آمدنِ پیشاپیشِ طومار اعمالی‌ست برای روز مبادا: چنان که روسو در نخستین سطر‌های اعترافاتش می‌نویسد در صور که بدمند، خواهم‌آمد این نوشته را به‌دست گرفته، آواز خواهم داد: اینست آنچه کردم و اندیشیدم و بودم.
نوشتن از خود یک‌جور دستِ پیش گرفتن در برابر مرگ است و هراسِ فراموشی و فنا، مومیایی‌کردنِ نفس است، تمنای پیش‌انداختنِ محاکمه است، شلاق تطهیر است بر خود و بر میدانِ دید یا خواستِ فراهم‌آمدنِ پیشاپیشِ طومار اعمالی‌ست برای روز مبادا: چنان که روسو در نخستین سطر‌های اعترافاتش می‌نویسد در صور که بدمند، خواهم‌آمد این نوشته را به‌دست گرفته، آواز خواهم داد: اینست آنچه کردم و اندیشیدم و بودم.
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.