بریده‌های کتاب ایستگاه خیابان روزولت (روایتی مستند از تسخیر سفارت آمریکا در تهران)

از کارمندان گروگان گرفته شده در لانه‌ی جاسوسی: معمولاً تاریخ را فاتحان می‌نویسند، ولی به عنوان یک تاریخ شناس، باعث تعجب من است که تاکنون اکثر مطالبی که در مورد ایران نوشته شده از سوی بازنده‌ها، آمریکایی‌ها و عوامل شاه، بوده است!!!

میانه روها، شخصیت‌ها و گروه‌هایی بودند که عاری از اندیشه و رفتار انقلابی بودند؛ یعنی در ساعت اندیشه، با چپ‌گرایی یا اسلام انقلابی بیگانه بودند و در ساحت عمل، رفتارهای پرحرارت و رادیکال را تقبیح می‌کردند؛ اگر ائتلافی از این نیروها در حکومت ایران شکل می‌گرفت آمریکایی‌ها می‌توانستند از مسیر تبلیغات و بازی‌های سیاسی آنها را به قدرت برسانند و دست‌کم نسبتی از جایگاه سابق خود را باز می‌یافتند.

جان لیمبرت؛ کارمند بخش سیاسی سفارت آمریکا در تهران و گروگان واقعۀ ۱۳ آبان: معمولاً تاریخ را فاتحان می‌نویسند، ولی به عنوان یک تاریخ شناس، باعث تعجب من است که تاکنون اکثر مطالبی که در مورد ایران نوشته شده از سوی بازنده‌ها، آمریکایی ‌ها و عوامل شاه، بوده است.

اداره کل هشتم ساواک از سوابقِ وابسته‌ی مطبوعاتی سفارت(اغلب افسران اطلاعاتی سی‌آی‌ای) نتیجه گرفت که نمایندگی cia در تهران مجدانه پیگیر نفوذ در گروه‌های مختلف، به ویژه روشنفکران و تحصیل کرده‌های ایران بوده است ...

ائتلاف دست‌ساز «خط میانه» آمریکایی‌ها دیگر با اصحاب قدرت در ایران تماسی نداشتند و این تماس باید برای بار دیگر برقرار می‌شد؛ اما تا وقتی که می‌توان از ابزار نرم و هموار رجال و دستجات آمریکوفیل بهره برد، چرا باید پا در جادۀ صعب‌العبور کودتا گذاشت؟! راه‌حل ایستگاه خیابان روزولت این بود که هر دو مسیر به موازات همدیگر پیموده شود، هم مبارزات سیاسی گروه‌های آمریکادوست و هم کودتای نظامی. راهکار نخست، تأسیس ائتلافی متشکل از سیاستمداران، روحانیان و نظامیان «میانه‌رو» بود تا بتوانند قدرت را به چنگ آورند و منافع ایالات متحده در ایران را برای بار دیگر برآورده کنند؛ به همین خاطر بود که چنین ائتلافی به «خط میانه» شهرت یافت. از منظر آمریکایی‌ها، میانه‌روی در نقطۀ مقابل انقلابی‌گری معنا می‌شد. میانه‌روها، شخصیت‌ها و گروه‌هایی بودند که عاری از اندیشه و رفتار انقلابی بودند؛ یعنی در ساحت اندیشه، با چپ‌گرایی یا اسلام انقلابی بیگانه بودند و در ساحت عمل، رفتارهای پر حرارت و رادیکال را تقبیح می‌کردند. اگر ائتلافی از این نیروها در حکومت ایران شکل می‌گرفت، آمریکایی‌ها می‌توانستند از مسیر تبلیغات و بازی‌های سیاسی، آنها را به قدرت برسانند و دست‌کم نسبتی از جایگاه سابق خود را بازمی‌یافتند.

راهکار نخست تاسیس ائتلافی متشکل از سیاستمداران، روحانیون و نظامیان 《میانه‌رو》بود تا بتوانند قدرت را به چنگ آورند و منافع ایالات متحده در ایران را برای بار دیگر برآورده کنند؛ به همین خاطر بود که چنین ائتلافی به 《خط میانه》 شهرت یافت. از نظر آمریکایی‌ها، میانه‌روی در نقطه مقابل انقلابی گری معنا می‌شد.

تمامی دانشجویان دختر و پسر که در بخش‌های مختلف فعالیت می‌کردند، موظف بودند در پاس‌های دو ساعتها نگهبانی دهند تا نگهبانی شبانه‌روزی برقرار شود.

سید ابوالحسن بنی‌صدر که در مکاتبات داخلی سی‌آی‌ای با اسم رمز «اس‌دی‌لودر/۱» نامیده می‌شود، توجه ماموران این سازمان را به خود جلب کرده بود.جمع‌بندی کاسین (افسر سازمان) از سه جلسه‌ای که با بنی‌صدر به گفت‌و‌گو نشسته بود، مجموعا مثبت بود. او پیشنهاد داد که در آینده ، سازمان با استفاده از مأموری دیگر، بنی‌صدر را به خدمت خود در آورد.

راه حل ایستگاه خیابان روزولت (برای مداخله در حوزه ماموریت) این بود که هر دو مسیر به موازات همدیگر پیموده شود: هم مبارزات سیاسی گروه‌های آمریکادوست و هم کودتای نظامی ...

(با شروع تسخیر سفارت آمریکا) سید محمد موسوی خوئینی‌ها به سفارت آمریکا رسید و به سید احمد آقای خمینی تلفن کرد و گفت: دانشجویان سفارت آمریکا را فتح کرده‌اند، من آنها را به خوبی می‌شناسم، از امام بپرسید اگر با این اقدام مخالفند، ما خودمان اینجا را تخلیه کنیم. احمدآقا رفت و دقایقی بعد بازگشت و گفت امام بین دو نماز ظهر و عصر بودند من پیغام شما را دادم و امام گفتند:《 جای خوبی را گرفته‌اند، بگویید محکم نگه دارند ...》

ماجرای تسخیر سفارت به سر آمده بود. دولت ایران هم تعهدات خود در بیانیه‌های الجزایر را انجام داد... لیکن ضعف‌های حقوقی بیانیه‌ها اندک اندک رخ نشان داد. دولت آمریکا برخی بندهای توافق شده را نقض می‌کرد یا به اجرا در نمی‌آورد و دولت ایران ابزاری برای الزام دولت آمریکا در دست نداشت. اولین مذاکره و توافق با آمریکا، بیش از آنکه دستاورد داشته باشد، تجربه داشت

محمدرضا پهلوی برای انور سادات بازگو کرد که ترک تهران به اجبار آمریکایی‌ها بود: 《آمریکایی‌ها مرا وادار به عزیمت کردند، حتی سفیر(ویلیام سالیوان) در فرودگاه مدام به ساعت مچی‌اش نگاه می‌کرد و می‌گفت هر دقیقه تاخیر، نه به سود اوست و نه به سود ایران》

انقلاب اسلامی همانطور که نفوذ و قدرت آمریکایی‌ها را در ایران تهدید می‌کرد، ساختار اطلاعاتی آنها را هم به لرزه درآورده بود…

در سال ۱۳۵۵ که ساواک به باقیمانده گروه‌های مسلح مثل سازمان چریک‌های فدایی خلق و سازمان مجاهدین خلق ضربه زد، اداره کل سوم ساواک به این نتیجه رسید که خطری از جانب گروه‌های مسلح، حکومت پهلوی را تهدید نخواهد کرد، همین تحلیل اداره کل سوم به نمایندگی سی‌آی‌ای و دولت ایالات متحده هم سرایت کرد و از آن پس، آمریکایی‌ها بدون توجه به آنچه درون جامعه ایرانی می‌گذرد به فعالیت خود ادامه دادند.

گزارش مامور CIA: شریعتمداری دقیقاً می‌دانست چه نوع رابطه‌ای در حال برقراری بود و به خوبی می‌داند که دوستان آمریکایی همان دولت آمریکاست ... او آگاهانه تحلیل خود از وضعیت ایران، دولت موقت، آشوب‌های خوزستان و پیش نویس قانون اساسی را به عامل cia ارائه داد و در پایان از او خواست این دیدارها تمدید شود ...